مقدمه و هدف: سواد سلامتی میزان ظرفیت هر فرد برای کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه و خدمات سلامتی است که برای تصمیم‌گیری مناسب لازم میباشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان سواد سلامت کارمندان دانشگاه بوعلی سینا همدان در رابطه با عوامل خطر بیماریهای مزمن، جهت مداخلات بعدی توسط سیاست‌گذاران نظام سلامت است.

روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، سواد سلامت 206 نفر از کارمندان با استفاده از ابزار محقق ساخته اندازه‌گیری گردید. سواد سلامت در مورد عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و دیابت در 7 حیطه نگرش به سلامت، درک اطلاعات، حمایت اجتماعی، شرایط اقتصادی اجتماعی، دسترسی به سرویس سلامت، ارتباط با متخصص سلامت و به کار بستن اطلاعات سلامتی اندازه‌گیری شد.

نتایج: میانه سطح کلی سواد سلامت در شناخت عوامل خطر هرسه بیماری، 7/3 و میانه سطح سواد سلامت در شناخت عوامل خطر بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان به ترتیب 53/3 ، 44/3 ، 58/3 گزارش شد. بجز درحوزه سرطان، سطح سواد در شناخت عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت در زنان به طور معنی‌داری بیش از مردان بود (02/0=P). با افزایش سطح تحصیلات نیز فراوانی سواد سلامت کافی بطور معنی داری افزایش نشان می‌داد (008/0=P).

نتیجه نهایی: در مجموع 2/75% از افراد در مورد شناخت عوامل خطر هر 3 بیماری سواد سلامت ناکافی داشتند. کمترین سطح سواد مربوطه به بکار بستن اطلاعات سلامت بود. با توجه به اهمیت موضوع سواد سلامت و ارتباط آن با پیامدهای مرتبط با سلامت، به نظر می‌رسد در برنامه‌ریزی‌های آینده توسط سیاست‌گذاران سلامت توجه بیشتری به ارتقای سواد سلامت به خصوص در حوزه بکار بستن اطلاعات سلامت مورد نیاز می‌باشد.