دوره 24، شماره 2 - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان-تابستان 1396 )
جلد 24 شماره 2 صفحات 163-158 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه علوم پزشکی همدان ، alireza_rh@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان
چکیده: (10828 مشاهده)
مقدمه: دیابت به علت شیوع و موربیدیتی بالا بعنوان یک مشکل بهداشتی مهم در سرتا سر دنیا مطرح می باشد. دیابت نوع 2، نوعی اختلال متابولیک است که با افزایش قند خون مشخص می شود و علت آن مقاومت به انسولین، کمبود نسبی انسولین و یا هردو است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین حجم پلاکتی (MPV: Mean Platelet Volume) دربیماران مبتلا به دیابت نوع دو با افراد سالم و بررسی ارتباط MPV با سطح گلوکز خون در آنان است.
روش کار: در این مطالعه که به روش مورد شاهدی انجام گرفت جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه بیماران با تشخیص دیابت نوع دو که طی سال های 95-1394 به آزمایشگاه بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده بودند. تعداد 60 نفر بیمار بعنوان گروه مورد و 60 نفر بعنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. میزان MPV,HbA1c و FBS در هر دو گروه اندازه گیری شد و کلیه داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 16 گردید. آنالیز داده ها با آزمون های آماری کای اسکور، t و من ویتنی انجام شد. سطح معنی داری برابر با 05/0 منظور گردید.
یافته ها: میانگین سنی افراد گروه شاهد برابر با 78/41 سال و افراد گروه مورد برابر با 58/41 سال بود. میانگین حجم پلاکتی در گروه مورد برابر با 42/8 و در افراد شاهد برابر با 74/7 بود که با توان آماری خیلی بالا این تفاوت معنی دار بود (001/0 = P). میانگین حجم پلاکت در گروه مورد در افرادی که HbA1c کمتر و مساوی 7 داشتند کمتر از افرادی بود که HbA1c بیش از 7 داشتند و این تفاوت معنی دار بود (001/0 = P).
نتیجه گیری: از آنجائیکه حجم پلاکتی در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری بالاتر بود. بنابراین، میانگین حجم پلاکتی می‌تواند به عنوان یک شاخص ساده و مقرون به صرفه برای پیگیری بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع دو باشد.
روش کار: در این مطالعه که به روش مورد شاهدی انجام گرفت جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه بیماران با تشخیص دیابت نوع دو که طی سال های 95-1394 به آزمایشگاه بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده بودند. تعداد 60 نفر بیمار بعنوان گروه مورد و 60 نفر بعنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. میزان MPV,HbA1c و FBS در هر دو گروه اندازه گیری شد و کلیه داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 16 گردید. آنالیز داده ها با آزمون های آماری کای اسکور، t و من ویتنی انجام شد. سطح معنی داری برابر با 05/0 منظور گردید.
یافته ها: میانگین سنی افراد گروه شاهد برابر با 78/41 سال و افراد گروه مورد برابر با 58/41 سال بود. میانگین حجم پلاکتی در گروه مورد برابر با 42/8 و در افراد شاهد برابر با 74/7 بود که با توان آماری خیلی بالا این تفاوت معنی دار بود (001/0 = P). میانگین حجم پلاکت در گروه مورد در افرادی که HbA1c کمتر و مساوی 7 داشتند کمتر از افرادی بود که HbA1c بیش از 7 داشتند و این تفاوت معنی دار بود (001/0 = P).
نتیجه گیری: از آنجائیکه حجم پلاکتی در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری بالاتر بود. بنابراین، میانگین حجم پلاکتی می‌تواند به عنوان یک شاخص ساده و مقرون به صرفه برای پیگیری بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع دو باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر تخصص هاي باليني
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |