دوره 25، شماره 2 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ تابستان 1397 )
جلد 25 شماره 2 صفحات 91-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های استافیلوکوکوس کواگولاز منفی جداشده از نمونه‌های بالینی
یوسف نامی1 
، مهدی قیامی راد2 ، حمید فرح‌بخش3 ، نازیلا ایمنی 4
، مهدی قیامی راد2 ، حمید فرح‌بخش3 ، نازیلا ایمنی 4
1- سازمان تحقیقات، ترویج و آموزش کشاورزی
2- واحد اهر،دانشگاه آزاد اسلامی
3- بیمارستان آیت‌الله حجت کوه کمری
4- کارشناس ارشد میکروبیولوژی، ﺑﺎﺷﮕﺎه ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺟﻮان و ﻧﺨﺒﮕﺎن، واﺣﺪ ﻣﺮﻧﺪ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، ﻣﺮﻧﺪ، ایران ، imeni.nazila94@gmail.com
2- واحد اهر،دانشگاه آزاد اسلامی
3- بیمارستان آیت‌الله حجت کوه کمری
4- کارشناس ارشد میکروبیولوژی، ﺑﺎﺷﮕﺎه ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺟﻮان و ﻧﺨﺒﮕﺎن، واﺣﺪ ﻣﺮﻧﺪ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، ﻣﺮﻧﺪ، ایران ، imeni.nazila94@gmail.com
چکیده: (4472 مشاهده)
سابقه و هدف: به دلیل ظهور و گسترش مقاومت ضد میکروبی در استافیلوکوکوس‌های کواگولاز منفی (Coagulase-negative Staphylococci) که غالباً جزء فلور طبیعی سطح پوست و غشای مخاطی انسان می‌باشند و از سوی دیگر با توجه به محدودیت گزینه‌های درمانی، مطالعه حاضر به‌منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در CoNS جداشده از نمونه‌های بالینی انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 44 جدایه استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از نمونه‌های بالینی بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان آیت‌الله کوه کمری شهر مرند با استفاده از روش‌های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. برای تشخیص مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج از روش انتشار از دیسک استفاده گردید. همچنین جهت بررسی فراوانی ژن‌های مقاومت (mecA و vanA) از روش مولتی‌پلکس PCR (Multiplex Polymerase Chain Reaction) بهره گرفته شد.
یافته‌ها: با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مشخص گردید که جدایه‌ها بیشترین مقاومت را نسبت به اریترومایسین (64/88 درصد) دارند؛ درحالی که کمترین مقاومت نسبت به مروپنم (55/4 درصد) مشاهده شد. از سوی دیگر، بررسی مولکولی نشان‌دهنده حضور 18/18 درصدی ژن mecA در جدایه‌ها بود؛ اما هیچ‌کدام از جدایه‌ها حاوی ژن vanA نبودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی ژن mecA و نتایج الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بین استافیلوکوکوس‌های کواگولاز منفی و نیز عدم مشاهده مقاومت به ونکومایسین با استفاده از روش PCR لازم است از روش‌های دقیق‌تر آزمایشگاهی جهت تشخیص مقاومت آنتی‌بیوتیکی استفاده کرد تا از گسترش مقاومت در این باکتری جلوگیری شود.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 44 جدایه استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از نمونه‌های بالینی بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان آیت‌الله کوه کمری شهر مرند با استفاده از روش‌های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. برای تشخیص مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج از روش انتشار از دیسک استفاده گردید. همچنین جهت بررسی فراوانی ژن‌های مقاومت (mecA و vanA) از روش مولتی‌پلکس PCR (Multiplex Polymerase Chain Reaction) بهره گرفته شد.
یافته‌ها: با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مشخص گردید که جدایه‌ها بیشترین مقاومت را نسبت به اریترومایسین (64/88 درصد) دارند؛ درحالی که کمترین مقاومت نسبت به مروپنم (55/4 درصد) مشاهده شد. از سوی دیگر، بررسی مولکولی نشان‌دهنده حضور 18/18 درصدی ژن mecA در جدایه‌ها بود؛ اما هیچ‌کدام از جدایه‌ها حاوی ژن vanA نبودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی ژن mecA و نتایج الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بین استافیلوکوکوس‌های کواگولاز منفی و نیز عدم مشاهده مقاومت به ونکومایسین با استفاده از روش PCR لازم است از روش‌های دقیق‌تر آزمایشگاهی جهت تشخیص مقاومت آنتی‌بیوتیکی استفاده کرد تا از گسترش مقاومت در این باکتری جلوگیری شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر تخصص هاي باليني
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |