دوره 26، شماره 2 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سیناـ تابستان 1398 )
جلد 26 شماره 2 صفحات 74-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- ، Prc@umsha.ac.ir
چکیده: (273106 مشاهده)
سابقه و هدف: درماتیت سبورئیک یک بیماری پوستی التهابی شایع می‌باشد. داروهای ضد قارچ از رایج‌ترین داروهایی هستند که برای درمان این بیماری تجویز می‌شوند. در این راستا، در مطالعه حاضر اثربخشی دو داروی کلوتریمازول 1 درصد و سرتاکونازول 2 درصد در درمان درماتیت سبورئیک بزرگسالان بررسی گردید.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر به شیوه کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دو سو کور در ارتباط با 100 بیمار بالای 18 سال مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده سرتاکونازول یا کلوتریمازول، دو بار در روز به مدت چهار هفته تقسیم شدند. بیماران در هفته دوم درمان از نظر علائم کلینیکی و عوارض جانبی دارو معاینه گردیدند و در پایان درمان و چهار هفته پس از اتمام آن به‌منظور بررسی عود بیماری مجدداً مورد معاینه قرار گرفتند. سطح رضایتمندی بیماران نیز چهار هفته پس از پایان درمان بررسی گردید.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار Scoring Index بیماران در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول به‌ترتیب قبل از درمان معادل 20/2±16/7 و 10/2±45/6 (184/0P=)، دو هفته پس از شروع درمان برابر با 82/1±08/4 و 14/2±78/2 (001/0P<) و چهار هفته پس از اتمام درمان معادل 13/2±62/2 و 09/1±89/0 (001/0P<) به‌دست آمد. همچنین میزان عود بیماری در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول 32 درصد در برابر 7/21 درصد، بروز عوارض در این دو گروه 8 درصد در برابر 5/8 درصد (220/0P=) و میزان رضایتمندی خوب 38 درصد در برابر 1/71 درصد (001/0P<) بود.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه فراوانی عوارض و عود علائم درماتیت سبورئیک با کرم سرتاکونازول مشابه با درمان با کلوتریمازول بود؛ اما اثربخشی کرم سرتاکونازول بهتر بود و رضایتمندی بیشتر بیماران را به دنبال داشت.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر به شیوه کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دو سو کور در ارتباط با 100 بیمار بالای 18 سال مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده سرتاکونازول یا کلوتریمازول، دو بار در روز به مدت چهار هفته تقسیم شدند. بیماران در هفته دوم درمان از نظر علائم کلینیکی و عوارض جانبی دارو معاینه گردیدند و در پایان درمان و چهار هفته پس از اتمام آن به‌منظور بررسی عود بیماری مجدداً مورد معاینه قرار گرفتند. سطح رضایتمندی بیماران نیز چهار هفته پس از پایان درمان بررسی گردید.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار Scoring Index بیماران در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول به‌ترتیب قبل از درمان معادل 20/2±16/7 و 10/2±45/6 (184/0P=)، دو هفته پس از شروع درمان برابر با 82/1±08/4 و 14/2±78/2 (001/0P<) و چهار هفته پس از اتمام درمان معادل 13/2±62/2 و 09/1±89/0 (001/0P<) به‌دست آمد. همچنین میزان عود بیماری در گروه کلوتریمازول و سرتاکونازول 32 درصد در برابر 7/21 درصد، بروز عوارض در این دو گروه 8 درصد در برابر 5/8 درصد (220/0P=) و میزان رضایتمندی خوب 38 درصد در برابر 1/71 درصد (001/0P<) بود.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه فراوانی عوارض و عود علائم درماتیت سبورئیک با کرم سرتاکونازول مشابه با درمان با کلوتریمازول بود؛ اما اثربخشی کرم سرتاکونازول بهتر بود و رضایتمندی بیشتر بیماران را به دنبال داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
درماتولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |