مقدمه و هدف: عفونت سیستم ادراری، از علل شایع موربیدیتی است که تشخیص و درمان دقیق آن در بسیاری از موارد منجر به بهبودی خواهد شد. در این مطالعه، تاکید بر عفونت ادراری راجعه و نوع عفونت مجدد آن بوده و اثربخشی روش درمانی پروفیلاکسی طولانی مدت با دوز کم آنتی‌بیوتیک نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول در بیماران مبتلا به عفونت ادراری راجعه، با هم مقایسه شده است.

روش کار: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی قبل و بعد، بدون شاهد بر روی 100 بیمار مبتلا به عفونت ادراری راجعه که به درمانگاه اورولوژی بیمارستان اکباتان همدان مراجعه کرده بودند، انجام گردید. این بیماران در بررسی‌های بالینی و پاراکلینیک (شامل معاینه‌ی بالینی، سونوگرافی، VCUG و در صورت لزوم IVP) شواهدی دال بر اختلال ارولوژیک زمینه‌ای نداشتند. بر اساس کشت ادرار و آنتی بیوگرام، نالیدیکسیک اسید (50 نفر) یا کوتریموکسازول (50 نفر) با دوز کم به مدت شش ماه تجویز شد و بیماران با انجام کشت ادرار در فواصل مختلف، در طول درمان و به مدت شش ماه بعد از درمان پیگیری شدند. سایر مواردی که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت شامل: سن، جنس، وضعیت تأهل، نوع میکروارگانیسم، زمان عفونت مجدد و دفعات عفونت مجدد قبل از درمان بود. نتایج: در این مطالعه، 83% افراد مونث و 17% آنها مذکر بودند. میانگین سنی بیماران در گروه درمانی کوتریموکسازول، 13.03±15.57 و در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید 10.9±13.67 سال بود. از نظر وضعیت تاهل در گروه درمانی کوتریموکسازول، 37 نفر (74درصد) مجرد و در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید 33 نفر (66درصد) مجرد بودند. توزیع فراوانی انواع میکروارگانیسم‌ها در کشت ادرار گروه درمانی کوتریموکسازول، به صورت 80 درصد E.Coli  ،18 درصد Klebsiella و 2 درصد Proteous بود. این توزیع در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید، 62 درصد E.Coli، 34 درصد Klebsiella و 4 درصد Proteous بود. موارد عفونت مجدد در گروه درمانی کوتریموکسازول 18 درصد و پاسخ به درمان آن، 82 درصد بود. در گروه نالیدیکسیک اسید نیز 88 درصد پاسخ به درمان و 12 درصد عفونت مجدد مشاهده شد.

نتیجه نهایی: روش درمانی پروفیلاکسی طولانی‌مدت با دوز کم آنتی‌بیوتیک، در بیماران مبتلا به عفونت ادراری راجعه، روش موثری است. در مطالعه‌ی ما اثر بخشی نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت.