دوره 17، شماره 4 - ( مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان-زمستان 1389 )                   جلد 17 شماره 4 صفحات 24-17 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Azimzadeh P, Mohebbi S R, Romani S, Vahedi M, Fatemi S R, Derakhshan F et al . The Study of Association between TGF-B1 Gene 915 G>C Polymorphisms and Chronic Hepatitis C Infection. Avicenna J Clin Med 2011; 17 (4) :17-24
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-252-fa.html
عظیم زاده پدرام، محبی سیدرضا، رومانی سارا، واحدی محسن، فاطمی سیدرضا، درخشان فرامرز و همکاران.. بررسی همبستگی بین پلی مورفیسم G>C 915 ژن TGF-B1با عفونت مزمن هپاتیتC. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1389; 17 (4) :17-24

URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-252-fa.html


چکیده:   (4003 مشاهده)

مقدمه و هدف: سایتوکاین ها از عوامل سیستم ایمنی هستند که بعنوان ایفا کنندگان نقش اساسی در پاکسازی یا پیشرفت عفونت هپاتیت C شناخته می شوند. اثر خصوصیات ژنتیکی میزبان بر برون ده بالینی عفونت هپاتیت C هنوز کاملا"مشخص نیست. از سوی دیگر تأثیر تغییرات ژنتیکی از قبیل چند شکلی های تک نوکلئوتیدی بر میزان بیان و عملکرد سایتوکاین ها تحت بررسی است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تغییرات ژنی سایتوکاین Transforming Growth Factor-β در رابطه با حساسیت آنها نسبت به عفونت هپاتیت C بود.

روش کار: در این مطالعه مورد ـ شاهدی جمعیت مورد مطالعه متشکل از125فرد مبتلا به هپاتیت C و 125 فرد سالم بود. تعیین ژنوتایپ با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و متعاقب آن هضم آنزیمی بروش RFLP (Restriction Fragment Length Polymorphism) و توزیع پلی مورفیسم G>C 915 ژن TGF-β1 بین دو گروه مقایسه شد. برای تأیید نتایج ژنوتایپینگ 10% نمونه ها با روش تعیین توالی مستقیم تعیین ژنوتایپ شدند.

نتایج: فراوانی ژنوتیپ های GG، GC و CC بترتیب در بیماران 92%،8%و0% و در میان افراد شاهد بترتیب 6/89%، 8/8% و 6/1% بود و فراوانی الل های G و C در افراد شاهد بترتیب 94% و 6% و درمیان بیماران بترتیب 96% و 4% بود. ازلحاظ آماری میان بیماران و افراد شاهد ارتباط معنی داری یافت نشد.

نتیجه نهایی: توزیع ژنوتیپ ها در بین بیماران هپاتیت C مزمن مشابه برخی از مطالعات قبلی است. اما فراوانی ژنوتیپ ها در افراد شاهد با بررسی های انجام شده در جمعیت های دیگر متفاوت است. در نتیجه در مورد این جمعیت ایرانی نمی توان پلی مورفیسم جایگاه 915 ژن TGF-β را عامل افزایش یا کاهش حساسیت افراد نسبت به عفونتHCV دانست.

واژه‌های کلیدی: پلی مورفیسم، ژنوتیپ، هپاتیت C
متن کامل [PDF 350 kb]   (2180 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پزشکی بالینی ابن سینا می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Avicenna Journal of Clinical Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb