دوره 30، شماره 2 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ تابستان 1402 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 120-114 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بهزاد ایمنی1 
، سارا بانویی زاده2 ، شیردل زندی1 ، سلمان خزایی3
، سارا بانویی زاده2 ، شیردل زندی1 ، سلمان خزایی3
1- گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،sara.banoei@gmail.com
3- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
3- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (2137 مشاهده)
سابقه و هدف: آپاندکتومی یکی از رایج‌ترین روش‌های جراحی با عوارض بالینی مختلف است که بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد. نوع بسته‌شدن پوست (به جهت پیشگیری از عفونت و اسکار پوستی) یک مرحله‌ی حیاتی از جراحی به شمار می‌رود. این مطالعه به‌منظور مقایسه دو روش بخیه زیرجلدی نیمه پلاستیکی سادهSimple Semi-Plastic (SSP) و مداوم Continuous Sub-Cuticular (CSC) در بهبود زخم جراحی آپاندکتومی انجام شده است.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه‌سوکور بر روی 73 بیمار آپاندکتومی که به‌طور تصادفی در دو گروه SSP (n=38) و CSC (n=35) قرار گرفتند، انجام شد. داده‌های دموگرافیک، ویژگی‌های مرتبط با زخم (عرض اسکار، رنگ، بو، باز بودن، بافت نکروزه، گرمی زخم، وضعیت زخم ازنظر بافت‌های اپیتلیالیزه، مقدار و رنگ ترشحات زخم و رنگ بافت‌های اطراف زخم) به‌طور کامل با استفاده از چک‌لیست از پیش طراحی‌شده سنجیده شد. همچنین از مقیاس (VAS) نیز برای ارزیابی سطح درد استفاده گردید. تمامی داده‌ها در روزهای 2، 10 و 30 پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 23) تجزیه‌وتحلیل شدند و سطح معنی‌داری P<0.05 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری ازنظر مشخصات دموگرافیک، عوارض مرتبط با زخم، عوامل مرتبط با بهبود و تغییرات بافت‌های اطراف زخم بین گروه‌های SSP و CSC مشاهده نشد (P>0.05). عرض اسکار در روز دوم و دهم پس از بخیه زدن در گروه SSP به‌طور معنی‌داری بیشتر از افراد CSC بود (P<0.05).
نتیجه‌گیری: پس از آپاندکتومی در روش بخیه‌ی CSC اسکارهای پوستی نازک‌تر به همراه نتایج زیبایی بهتر نسبت به بخیه‌ی SSP حاصل شد.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه‌سوکور بر روی 73 بیمار آپاندکتومی که به‌طور تصادفی در دو گروه SSP (n=38) و CSC (n=35) قرار گرفتند، انجام شد. داده‌های دموگرافیک، ویژگی‌های مرتبط با زخم (عرض اسکار، رنگ، بو، باز بودن، بافت نکروزه، گرمی زخم، وضعیت زخم ازنظر بافت‌های اپیتلیالیزه، مقدار و رنگ ترشحات زخم و رنگ بافت‌های اطراف زخم) به‌طور کامل با استفاده از چک‌لیست از پیش طراحی‌شده سنجیده شد. همچنین از مقیاس (VAS) نیز برای ارزیابی سطح درد استفاده گردید. تمامی داده‌ها در روزهای 2، 10 و 30 پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 23) تجزیه‌وتحلیل شدند و سطح معنی‌داری P<0.05 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری ازنظر مشخصات دموگرافیک، عوارض مرتبط با زخم، عوامل مرتبط با بهبود و تغییرات بافت‌های اطراف زخم بین گروه‌های SSP و CSC مشاهده نشد (P>0.05). عرض اسکار در روز دوم و دهم پس از بخیه زدن در گروه SSP به‌طور معنی‌داری بیشتر از افراد CSC بود (P<0.05).
نتیجه‌گیری: پس از آپاندکتومی در روش بخیه‌ی CSC اسکارهای پوستی نازک‌تر به همراه نتایج زیبایی بهتر نسبت به بخیه‌ی SSP حاصل شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جراحي عمومي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |