مقدمه و هدف: هیپرناترمی با عوارض جدی در نوزادان همراه است با توجه به مورتالیتی و موربیدیتی قابل توجه هیپرناترمی نوزادان و اینکه بسیاری از این عوارض قابل پیشگیری است این مطالعه با هدف تعیین شیوع هیپرناترمی در نوزادان بستری در بیمارستان و ریسک فاکتورهای این بیماری انجام شد. 

روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 1923 نوزاد بستری در بیمارستان بهرامی تهران از مهر ماه 1389 تا مهر ماه 1390 انجام شد. اطلاعات نوزادان در فرم جمع آوری که شامل اطلاعات دموگرافیک، بخش بستری، جنسیت، نحوه تغذیه، گراویدیتی، فصل مراجعه و روش زایمان بود ثبت گردید. جهت نوزادانی که سدیم سرم بالای 150 میلی اکی والان در لیتر داشتند اطلاعات تکمیلی تر شامل میزان اوره سرم، سن جنینی، سن تولد، وزن تولد، وزن زمان بستری، دور سر و علائم و نشانه های بیماری جمع آوری شد و سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 نتایج: از 1923 نوزاد74 نفر (8/3%) دارای سدیم سرم بالای 150 میلی اکی والان در لیتر بودند. شیوع هایپرناترمی در نوزادن بستری شده در فصل پاییز2/5% در فصل زمستان 9/4% در فصل بهار8/1% ودر فصل تابستان 4/3% بود.در میان 74 نوزاد که دارای سدیم بالای 150 میلی اکی والان در لیتر بودند، میانگین سدیم در گروه های سنی(P=0.04) و گروه های کاهش وزن (P=0.008) دارای ارتباط آماری معنی دار بود به همین نحو میانگین اوره در این نوزادان با گروه های کاهش وزن، دارای ارتباط آماری معنی دار بود(P<0.001). 

نتیجه نهایی: زردی و کاهش وزن (شایع ترین علامت و نشانه هیپرناترمی) اغلب به علت فاکتور خطر عدم مراجعه یا مراجعه دیرهنگام در چند روز بعد از تولد و یا در دسترس نبودن وزن دقیق زمان تولد ارزیابی نمی شود نتایج این مطالعه از نقش توزین نوزاد در 72 تا 96 ساعت بعد از تولد برای پیشگیری از هیپرناترمی نوزاد حمایت کرد.