دوره 16، شماره 1 - ( مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان-بهار 1388 )                   جلد 16 شماره 1 صفحات 32-28 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ، jalalzadeh@umsha.ac.ir
چکیده:   (9592 مشاهده)

مقدمه و هدف: دردهای پس از درمان ریشه دندان یکی از مشکلات پس از درمان است. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر ایبوپروفن mg800 و پردنیزولون mg30 در پیشگیری از دردهای پس از درمان ریشه است.

روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش تحقیقی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده کنترل دار و به صورت دو سوکور می باشد که بر روی 60 بیمار (44 زن و 16 مرد ، سن بین 63-18 سال) که نیازمند درمان ریشه بودند انجام شد. شرایط لازم برای ورود به مطالعه عبارتند از: نیاز به درمان ریشه در یکی از دندان های خلفی، عدم مشکل پزشکی ،عدم وجود آبسه، عدم مصرف مسکن 6 ساعت قبل از شروع درمان. بیماران به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند و به هر کدام از گروه ها به طور کاملاً تصادفی یکی از داروهای ایبوپروفن 800mg، پردنیزولون 30mg وپلاسبو (دکستروز خوراکی) داده شد. میزان درد 6، 12 و 24 ساعت پس از شروع درمان به کمک نمودار Visual-Analog Scale (VAS) توسط بیمار تکمیل گردید و اطلاعات بدست آمده به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 15 و به کمک آزمون های Chi-square و ANOVA و Tukey Test آنالیز گردید.

نتایج: شیوع دردهای پس از درمان ریشه در 24 ساعت اول پس از درمان در گروه دارونما 100- 95% موارد بود. اختلاف معنی داری در فراوانی بی دردی 6، 12 و 24 ساعت پس از درمان ریشه بین گروه ایبوپروفن و پردنیزولون وجود نداشت. همچنین میانگین نمره درد 6، 12 و 24 ساعت پس از درمان ریشه نیز بین دو گروه دارویی ایبوپروفن و پردنیزولون به میزان چشمگیری کمتر از گروه دارونما بود. اختلاف بین دو گروه دارویی فقط در 6 و 12 ساعت اول پس از درمان معنی دار بود.

نتیجه نهایی: یافته های مطالعه نشان داد دردهای پس از درمان ریشه در 24 ساعت اول پس از درمان شایع است. در 6 و 12 ساعت پس از کار 30 میلی گرم پردنیزولون به میزان چشمگیری شدت درد را بیشتر از 800 میلی گرم ایبوپروفن کاهش می دهد. ولی بعد از 24 ساعت تفاوت بین این دو معنی دار نیست.

متن کامل [PDF 154 kb]   (3976 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.