دوره 15، شماره 4 - ( مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان-زمستان 1387 )                   جلد 15 شماره 4 صفحات 20-14 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ، mazoochi_t@kaums.ac.ir
چکیده:   (3957 مشاهده)

مقدمه و هدف: سروایوین (Survivin) یکی از جدیدترین مهارکننده­های آپوپتوزی است که بیان آن در بافت­های جنینی و توموری که سرعت تقسیم بالایی دارند مشاهده شده است. هدف از انجام این پژوهش تعیین بیان متمایز واریانت­های مختلف ژن سروایوین در مراحل مختلف تکوینی فولیکول­های تخمدانی موش بود.

روش کار: مطالعه به روش تجربی بر روی موشهای ماده سوری نابالغ 12، 16 و 21 روزه نژاد NMRI انجام شد. جمع آوری فولیکول­های تخمدانی در مراحل پره آنترال، پره آنترال بزرگ و آنترال به صورت جداگانه و به روش مکانیکی انجام شد. RNA کل از هر مجموعه فولیکولی به صورت جداگانه استخراج و واکنش رونویسی معکوس با استفاده از پرایمر الیگوdt و آنزیم M-MuLV انجام شد. cDNA حاصل با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای سروایوین و بتا 2- میکروگلوبولین (به عنوان کنترل داخلی) طی واکنش زنجیره­ای پلیمراز تزاید یافت. در نهایت بیان نیمه کمی رونوشت سروایوین در مراحل مختلف تکوینی با استفاده از آزمون post-hoc LSD تحت آنالیز آماری قرار گرفت.

نتایج: یافته­های این مطالعه نشان می­دهد که سروایوین در مراحل مختلف تکوین فولیکول­های تخمدانی بیان می­شود. واکنش RT-PCR دو محصول تزاید یافته را نشان داد که نشان دهنده بیان واریانت کوچک و بزرگتر سروایوین (40 و 140) در فولیکولهای تخمدانی است. حداکثر بیان mRNA واریانت 140 در فولیکول‌های پره آنترال مشاهده شد و با پیشرفت مرحله تکوین فولیکولی بیان آن کاهش نشان داد که این کاهش در مرحله پره­آنترال بزرگ و آنترال معنی­دار بود (0.05>P). بیان نیمه کمی واریانت 40 در سه مرحله تکوین فولیکولی تفاوت معنی­داری را نشان نداد. واریانت دیگر (سروایوین 121) در هیچکدام از مراحل تکوینی فولیکولی بیان نشد.

نتیجه نهایی: کاهش بیان سروایوین در مرحله آنترال نسبت به مراحل قبلی می­تواند نشاندهنده نقش این واریانت در اترزی فولیکولی باشد. مقایسه سروایوین در مراحل مختلف تکوینی فولیکول­های تخمدانی در سطح پروتئین پیشنهاد می شود.

متن کامل [PDF 679 kb]   (2413 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.