ضایعات لب و مخاط دهان در طیف وسیعی از بیماریهای ارثی و اکتسابی دیده می شود . هدف از این بررسی تعیین فراوانی ، خصوصیات بالینی و آسیب شناسی اینگونه ضایعات درمراجعه کنندگان به بخش پوست بیمارستان سینا همدان طی  سالهای 1377-1370می باشد.

          این مطالعه از نوع توصیفی ـمقطعی گذشته نگر بود که اطلاعات مربوط به بیماران از طریق مراجعه به دفاتر ثبت  مشخصات بیماردر بخش پوست جمع آوری گردید وآنالیز اطلاعات توسط نرم افزار EP16 انجام شد.

          از تعداد 4288 مورد  بیوپسی انجام شده ،199نفر (6/4%)مبتلا به ضایعه لب و مخاط دهان بودند که از این تعداد 128نفر(3/64%)در گیری لب ،71نفر (7/30%)در گیری مخاط دهان و 10نفر(5%)در گیری همزمان لب ومخاط دهان داشتند.از بیماران مبتلا به ضایعه لب،100نفر (5/72%)را جنس مذکرتشکیل می داد.شیوع ضایعات مخاط دهان در هر دو جنس‌ تقریبا ًیکسان ‌بود. سن ‌شایع برای ضایعات لب ومخاط دهان بترتیب دهه هفتم و دهه چهارم زندگی بود. زنان خانه دار ،کشاورزان ومحصلین  بیشترین گروههای شغلی را تشکیل ‌می‌دادند. نواحی‌ شایع ‌در گیری ‌در لب‌ تحتانی ، مخاط گونه و سطح پشتی زبان بود . بیشترین فراوانی ‌شکل ‌بالینی‌ را در ضایعات لب ، کیست‌ و پلاک ‌و در مخاط ‌دهان ، پلاک ‌، سیس ‌اروزیون ‌و پاپول ‌تشکیل ‌می‌داد . در188 مورد(5/94%(تطابق ‌بین ‌تشخیص‌ بالینی و آسیب شناسی وجود داشت.

          شایعترین ضایعات لب و مخاط دهان را در این مطالعه ، اسکواموس سل کارسینوما تشکیل می داد و مراتب بعـــدی بترتیب مربوط بود به Actinic  cheilitis ، موکوسل ، لیکن پلانوس دهانی ، زگیل دهانی ، لکو پلاکـــی ،
گرانولوم پیوژنیک وپمفیگوس ولگاریس دهانی بود.