این مطالعه با هدف تعیین میزان فلوئور موجود در آب آشامیدنی شهرهای بهار و همدان طی سال 77 لغاین 78 اجرا گردید.

          پس از انجام مطالعه مقدماتی حجم نمونه لازم طی یکسال برای شهر همدان 120 و شهر بهار 30 نمونه برآورد گردید. جهت بررسی نمونه ها از نظر حداقل و حداکثر غلظت مجاز فلوئور در آب آشامیدنی از استانداردهای اعلام شده توسط موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران استفاده شد.

          نتایج نشان داد که میانگین یکساله فلوئور موجود در آب آشامیدنی شهرهای همدان و بهار به ترتیب 198/0 و 6/0 میلی گرم در لیتر می باشد که بر اساس استانداردهای توصیه شده کمتر از حداقل لازم با توجه به درجه حرارت در فصول مختلف است. یافته ها نشان داد که تفاوت غلظت فلوئور در آب دو شهر از لحاظ اماری معنی دار است (001/0P<) . این تفاوت به تفکیک مقایسه فصول مختلف نیز صادق بود. با استفاده از آزمون شفه مشخص گردید که اختلاف غلظت در فصول مختلف مربوط به پائین بودن غلظت فلوئور آب هر دو شهر در فصل تابستان می باشد (001/0P<).

     با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق می توان گفت که میانگین غلظت سالیانه فلوئور موجود در آب آشامیدنی شهر همدان اختلاف معنی داری با حداقل غلظت فلوئور مورد نیاز استاندارد دارد. در فصل تابستان این اختلاف فاحشتر است (001/0P<). البته غلظت فلوئور آب شهر بهار اگرچه به میزان استاندارد نزدیکتر می باشد ولی از نظر آماری بازهم این اختلاف معنی دار است (001/0P<). در پایان توصیه می شود جهت رفع این کمبود ابتدا از محلول های دهانشویه بخصوص برای کودکان دبستانی و سپس بعنوان طرحی اساسی تزریق فلوئور به آب آشامیدنی به اجرا گذارده شود.