پمفیگوس گروهی از بیماریهای اتوایمون هستند که با پیدایش تاول و اروزیونهایی در مخاط و پوست ، آکانتولیز و اتو آنتی بادی بر علیه تشکیلات سطحی سلولهای اپیدرمی مشخص می شوند. هدف تحقیق ، ارزیابی خصوصیات کلی بیماران پمفیگوسی بستری در بخش پوست بیمارستان سینا همدان بود.

          این مطالعه بصورت توصیفی و گذشته نگر و براساس اطلاعات موجود در پرونده 37 بیمار مبتلا به پمفیگوس بستری شده در بخش پوست بیمارستان سینا همدان طی سالهای 1371 تا پایان سال 1374 انجام گرفت.

          از نظر بالینی 23 نفر از افراد مورد مطالعه زن (2/62%) و 14 نفر (8/37%) را مردان تشکیل می دادند. بیماران بیشتر در گروه سنی 41 تا 50 سال قرار داشتند. در ثلث بیماران (4/34%) ضایعه دهانی اولین تظاهر بیماری بود و این عارضه در (8/83%) بیماران دیده شد. عود در این بیماران (7/29%) بود. شایعترین شکل پاتولژی در بیماران پمفیگوس ولگاریس بود و بین شروع بیماری و زمان بستری بطور متوسط 103 روز فاصله وجود داشت . مرگ در 4 بیمار (3 زن و 1 مرد) رخ داد و سپتی سمی شایعترین علت مرگ بود.

           مطالعه حاضر نشان داد که بیماری پمفیگوس در زنان نسبت به مردان شایعتر می باشد. همچنین میزان عود در جامعه مورد مطالعه نسبت به مطالعات انجام شده در سایر کشورها بیشتر است.