برای تعیین فراوانی مرگ ومیر داخل بیمارستانی و عملکرد بطن چپ در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی بعد از درمان ترومبولیتیک با استرپتوکیناز یک مطالعه نیمه تجربی (Quasi Experimental) برحسب زمان مراجعه پس از شروع علائم در بیمارستان آموزشی اکباتان همدان در سال 1376 انجام شد.

     در این مطالعه 200 بیمار مبتلا به انفارکتوس حادقلبی به دو گروه شاهد ومداخله (دریافت کننده استرپتوکیناز) تقسیم شدند.

       مرگ ومیر داخل بیمارستانی در گروههای مداخله وشاهد به ترتیب 10و18 درصد بود که ناشی از کاهش بروز آریتمیهای تهدید کننده حیات وبهبود عملکرد بطن چپ در گروه مداخله بوده است. فراوانی ادم ریه و شوک کاردیوژنیک(KiIIiP class III,IV) در گروههای مداخله وشاهد بترتیب 11و4 درصدو16و9 درصد بوده است. همچنین فراوانی نارسایی شدیدمیترال(4+) وکسر جهشی کمتر از 40% در گروه مداخله به ترتیب 5/3 و11 درصد و درگروه شاهد 9و37 درصد بود.

      این بررسی نشان دادکه داروی ارزان قیمت استرپتوکیناز دارای اثرات سودمندی در کاهش مرگ ومیر داخل بیمارستانی است و نشان دهنده بهبود عملکرد بطن چپ ناشی از پرفیوزیون مجدد بعد از ترومبولیتیک تراپی در گروه مداخله می باشد.