در این مطالعه ۳۰ بیمار را برای بررسی علت اسهال بعد از عمل جراحی به محقق معرفی کردند که خلاصه نتایج حاصل در بررسی علت اسهال آنها به شرح زیر است:

۲ مورد بعد از عمل جراحی برداشتن آپاندیس اسهال داشتند که خود به خود محو گردید و علت خاصی برای آنها پیدا نشد.

۳ مورد بعد از عمل جراحی ناشی از پریتونیت دچار اسهال بودند که ناشی از عفونت با رژم بیماریزایی E.Coli بود.

یک مورد بعلت کارسینوم مدولاری تیروئید تحت عمل جراحی قرار گرفته بود و اسهال داشت.

۲ مورد بدنبال عمل برداشتن آپاندیس دچار اسهال ناشی از آلودگی آمیبی بودند.

یک مورد تحت عمل جراحی قرار گرفته و دریچه ایلئوسکال و کولون راست در آنها برداشته شده بود و بعد از عمل دچار اسهال بودند.

دو مورد بعد از جراحی و ترمیم فتق مغبنی مبتلا به اسهال ناشی از آلودگی با ژیاردیا بودند.

یک بیمار به دنبال عمل جراحی گاسترکتومی دچار اسهال بود.

هیجده مورد بعد از اعمال جراحی و مصرف آنتی بیوتیک دچار اسهال و کولیت سودوما مبرانو بودند.

در این بررسی مشخص شد که مهمترین و شایع ترین علت اسهال های بعد از اعمال جراحی در سال ۷۰ در بیمارستان بوعلی کولیت سودومامبرانو بوده است.

          در فاصله سالهای ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ تعداد ۸۰۵ رادیوگرافی بررسی رادیولوژیک مری (BARUM SWALLOEW) بررسی رادیولوژیک مری –معده – اثنی عشر
(UPPER GI SEREIS) در بخش رادیولوژیک بیمارستان اکباتان همدان انجام شد که از این میان ۴۶ مورد بررسی مری بوده است. شایعترین عارضه غیرطبیعی دو BS ضایعات بدخیم مری بوده است (۱۷%) و پس از آن HIATAL HERNIA با شیوع ۱۳% است. در بررسی UGI SEREIS شایعترین یافته غیر طبیعی HYPER SECRETION با شیوع ۱۵% و پس از آن اولسر قدیمی اثنی عشر با شیوع ۶/۸% است . ضایعات بدخیم معده دارای شیوع۱/۲% بوده است. نسبت شیوع عارضه بدخیم مری اگر به تمام ۸۰۵ مورد سنجیده شود در حد ۱% بوده است.

         بنابراین ضایعات بدخیم معده دارای شیوع در حد ۲ برابر ضایعات بدخیم مری در این منطقه است. با توجه به مجموع نتایج بدست آمده و شیوع ضایعات فوق بررسی رادیولژیک دستگاه گوارش فوقانی بطور اعم در بیماران با علامت بالینی بعلت NON FNVASIVE بودن آن ، بعنوان اولین گام تشخیص توصیه می شود.

         مطالعه رادیولوژیک دستگاه گوارش فوقانی به روش SINGLE CONTRAST تقریبا" به زمان شروع استفاده از اشعه رونتگن (X) برمیگردد. تاکنون مطالعات زیادی در ابعاد مختلف در سراسر دنیا و نیز در این زمینه انجام شده است. هدف از بررسی که انجام شده است مقایسه آماری یافته های رادیولوژیک ضایعات دستگاه گوارش در منطقه جغرافیایی و آب و هوایی همدان با سایر نتایجی از این دست در دیگر مناطق ایران و جهان است.

          از مهمترین داروهائی که در درمان مالاریا مورد استفاده قرار می گیرند کلروکین است این دارو دارای اثر شیزونتوسیدال خوبی است (به جز مواردیکه انگل فالسیپارم بکلروکین مقاومت دارد).

          پریماکین از داروهائی است که بر روی اشکال شیزوگونی نسجی انگل اثر داشته و باعث درمان اساسی در مالاریا میگردد.

          کینین از داروهائی است که در اشکال سخت مالاریای مغزی استفاده می شود امروزه
آنتی بیوتیکها ، مفلوکین و سولفونامیدها . . . در موارد مقاومت مالاریای فالسیپارم به کلروکین استفاده میگردد. برای پیشگیری از ابتلا به مالاریا از کلروکین و داراپریم میتوان استفاده نمود.

          سندرم لفلر یک گرفتاری خوش خیم و گذرای ریوی و نوعی واکنش پیچیده آلرژیک است. مشتمل بر ائوزینوفیلی خون محیطی ، وجود یا عدم تظاهرات مرضی خفیف مانند تب ، سرفه ، تنگی نفس  و وجود یک یا چند کانون متراکم و پراکنده در عکس سینه که معمولا" زودگذر و یا مهاجرند.

         سندرم لفلر ممکن است بدون علت مشخص در پی عفونتهای انگلی و یا در اثر مصرف داروهای مختلف ایجاد شود. در این مقاله ، ضمن شرح جزئیات سندرم لفلر فهرست کاملی از داروهای مختلف که به عنوان عواملی اتفاقی این سندرم گزارش شده اند ارائه می شوند. چگونگی ایجاد این سندرم و برخی دیگر از گرفتاری های ریوی بوسیله انگلهای گوناگون ، مورد بحث واقع می شود. نقش ائوزینوفیل ها در مهار عفونت های انگلی نیز اجمالا" بیان می شود.

          اطلاعات مربوط به ۲۳۱ کودک مبتلا به سندرم داون که در مراکز مختلف در ایران تحت مراقبت هستند جمع آوری گردیده و فراوانی آنها با توجه به طبقات سنی پدر هنگامیکه سن مادر کمتر از ۳۷ سال بوده مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی نتایج حاصل به کمک تطبیق میزانها نشان داده اند که سن بالای پدر خطر ظهور سندرم داون در فرزندان را افزایش می دهد. همچنین این افزایش خطر ، بیشتر متوجه متولدین ذکور است.

          هدف از این تحقیق دستیابی به وضعیت عمومی باکتریولوژیک شبکه توزیع آب مشروب شهر همدان در سال ۱۳۷۱ بود. برای این منظور شبکه توزیع شهر به ۷ منطقه تقسیم گردید و در طی ۱۱ ماه ۱۰۱۷ نمونه از آب این مناطق مور آزمایش کلر باقیمانده و تست باکتریولوژیک قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این آزمایشات نشان داد که ۷۱/۴۶ درصد از نمونه های برداشتی دارای کلر باقیمانده بالای ۵/۰ میلی گرم در لیتر ، ۲۹/۶ درصد دارای کلر صفر و ۴۷ درصد باقیمانده بین صفر تا ۵/۰ بوده اند.

         آزمایشات باکتریولوژیک نیز که براساس جستجوی کلیفرم در دو تست احتمالی و تائیدی صورت پذیرفت نشان داد که محتملترین تعداد کلیفرم در ۱۰۰ میلی لیتر (MPN / ۱۰۰ ml) برای ۰۳/۴ درصد از نمونه ها بین ۲/۲ تا ۲/۹ بوده است. بیشترین آلودگی مشاهده شده نیز مربوط به منطقه تحت پوشش مخزن شماره ۲ شهر (واقع در تپه مصلی )بود.

          تعداد ۱۵ مورد پیوند کلیه از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۱ انجام شد. سن بیماران از ۱۷ تا ۵۰ سال بود( ۱۱ نفر مرد و ۴ نفر زن) . مقدار حجم ادرار از صفر در زمان قبل از پیوند به ۵/۱۷ لیتر در روز اول ، ۵/۷ لیتر در روز سوم و ۵/۳ لیتر در روز هفتم و ۵/۲ لیتر در روز سی ام رسید مقدار دفع ادرار بعد از این مدت حالت ثابت داشته و به طور متوسط cc ۱۸۰۰ بود. مقدار Hb از g/dl۶ قبل از عمل به ۵/۱۰ در ماه اول و ۱۳ در ماه سوم و ۱۷ در ماه ششم و به بعد رسید.

         Hct از ۲۰% در زمان قبل از عمل به ۵۵% در ماه ششم و به بعد رسید.

         تغییرات سدیم در ۲۴ ساعت اول بیشتر از پتاسیم بود. بعد از ۲۴ ساعت پتاسیم و بعد از ۴۸ ساعت سدیم حالت ثابت پیدا کرد. طول عمر پیوند ۳/۹۳% و طول عمر بیمار ۱۰۰% بوده و در تمام موارد اختلال انعقادی و هیپرتانسیون و نارسائی قلبی که در قبل از عمل وجود داشت بعد از پیوند اصلاح گردید. در مورد اختلال ژنیکولوژیک که فقط در ۱ نفر اصلاح نشد ، تغییرات مهم در سایر موارد ایجاد نگردید.

          تا بحال چندین گزارش در مورد ارتباط دیابت با اپیدمیهای بیماریهای عفونی بخصوص اوریون ، سرخجه ، عفونتهای کودکسالی B در دنیا منتشر شده است. این عفونتها ممکن است نقش ماشه ای در بروز علائم دیابت داشته باشند ولی علت ایجاد دیابت نیستند.

         میزان ابتلا به عفونتهای معمولی و شایع مثل URI در افراد دیابتیک و غیر دیابتیک یکسان می باشد ،  هرچه کنترل دیابت نامطلوب تر باشد و هیپرگلیسمی مزمن تر باشد خطر افزایش استعداد به عفونتها بخصوص در بزرگسالان بیشتر است.

         در جریان عفونتها ، معمولا" نیاز به انسولین در بیماران دیابتی بیشتر از معمول است و این نیاز بیشتر بایستی بصورت اضافه کردن به انسولین کریستال باشد. علاوه بر تنظیم انسولین ، تنظیم کالری مورد نیاز و آب و الکترولیتها در عفونتهای سخت الزامی است.

تاکنون چندین گزارش علمی از رابطه بین گروههای خونی مختلف و بیماریهای انگلی مانند : ژیاردیا ، شیستوزومیاز و لیشمانیوز احشایی و پوستی آمریکائی منتشر گردیده است. یکی از بیماریهای اندمیک ایران از جمله استان فارس لیشمانیوز احشایی است ، در این گزارش درصد گروههای خونی مختلف در بیماران مبتلا به لیشمانیوز احشایی در استان فارس مورد پژوهش قرار گرفته است. بدین منظور ۳۴۱ بیمار و ۲۰۰۰ نفر افراد سالم بعنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصله مشخص کرد که در صد گروه خونی⁺O ، ۱۲% بیشتر از گروه کنترل و درصد گروه خونی ⁺B ، حدود ۱۲% کمتر از گروه کنترل می باشد (P<۰,۰۰۵) .

          از بین انگلهای روده ای ، کرمها ، بخصوص کرمهای قلابدار نکاتور آمریکانوس و آنکیلوستوما دودناله که مشکلات عدیده ای در مناطق آلوده ایجاد می کنند از اهمیت خاصی برخوردارند. در بین این مشکلات کم خونی ایجاد شده که از نوع فقر آهن است از مهمترین مسائل در مناطق آلوده است. البته این نوع کم خونی در افراد آلوده ، به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که از مهمترین آنها دریافت روزانه آهن ، ذخیره آهن بدن ، شدت و زمان آلودگی و گونه می باشد. اگرچه اندازه گیری هموگلوبین تا حدی موضوع را روشن می کند ولی نمی تواند نشان دهنده وضعیت آهن بدن که خود منبع ساخت هموگلوبین است ، باشد. مطالعات انجام شده در مناطق آلوده جهان و ایران حاکی از مشکلات پنهان این انگلها است که با بررسی های جامع بخصوص اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی قابل اندازه گیری است. با توجه به مطالعاتی که در ایران صورت پذیرفته است عمده مشکلات ایجاد شده بخصوص کم خونی ، تخلیه ذخائر آهن بدن که بشکل کمبود آهن بصورت پنهان می باشد، اهمیت ویژه ای دارد و ضرورت یک برنامه منسجم برای کنترل این انگلها را در شمال و جنوب ایران طلب می کند.

          هدف از این مقاله نیمه تجربی ، بررسی اثر نورپلانت روی تغییرات لیپوپروتئینهای سرم داوطلبان می باشد. از دیماه ۱۳۷۱ تا دیماه ۱۳۷۳ ، تعداد ۲۶۰ کپسول نورپلانت برای داوطلبان مراجعه کننده به درمانگاه تنظیم خانواده بیمارستان امام خمینی اهواز گذاشته شد. از این افراد ۹۲ نفر شرایط مطالعه را داشتند که مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای کلیه داوطلبان قبل از گذاشتن نورپلانت و شش ماه بعد اندازه گیری لیپوپروتئینهای سرم به عمل آمد.

         نتیجه اینکه طی شش ماه مصرف نورپلانت، فقط LDL و کلسترول توتال کاهش یافت. به نظر می رسد که نورپلانت نقش حفاظتی در برابر آترواسکلروز داشته باشد. کلسترول توتال سرم به طور قابل توجهی به میزان ۱۹ درصد و LDL به میزان ۳۳% تقلیل یافته است.

          این بررسی بمنظور ارزیابی رضایت مردم از اورژانس بیمارستانها در قالب یک مطالعه مقطعی انجام گرفته است و جامعه آماری آن را همراهان بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان تشکیل می دهد (۳۴۲=N). نمونه گیری به شیوه سهمیه ای انجام گرفت. ابزار سنجش رضایت همراهان بیماران چک لیستی مشتمل بر ۲۰ سئوال بود که روائی و پایائی آن مورد تائید قرار گرفته بود. یافته های این تحقیق گویای آنست که ۱/۴۷% از همراهان بیماران از اورژانس ها رضایت کامل داشته اند. رضایت با بیمارستان محل مراجعه ، میزان تحصیلات ، دفعات مراجعه ، بستری شدن در بخش  و سرنوشت بیمار ارتباط معنی دار داشت. لیکن ارتباطی بین رضایت و متغیرهای سن ، جنس ، وضعیت تأهل ، وجود فرد آشنا در بیمارستان ، بیمه بودن و شهرستان محل ارجاع یافت نشد. از ۲۰ سئوال پرسیده شده ، سنگینی هزینه (۷/۶۳%) ، معطلی بیش از حد (۲/۵۸%) ، خرید وسایل توسط همراه بیمار (۵۵%) ، عدم حضور به موقع پزشک آنکال یا رزیدنت (۵۵%) ، برهم ریختگی اورژانس (۴۳%) و به سختی راه افتادن کار بیمار (۸/۴۱%) ، به ترتیب بیشترین درصد پاسخ نامطلوب را بخود اختصاص داده اند.

          این تحقیق یک مطالعه توصیفی – مقطعی است که واحد مورد پژوهش آن را مادران باردار مراجعه کننده به زایشگاههای دولتی شهر همدان تشکیل می دهند. هدف از این تحقیق ، بررسی کم و کیف علل و میزان حاملگی ناخواسته در مادران مراجعه کننده به زایشگاههای دولتی شهر همدان می باشد. ۳۸۴ مادر باردار با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند . در این بررسی ۴۲% از مادران حاملگی ناخواسته و یا بدون برنامه ریزی قبلی داشته اند که مهمترین دلائل بدست آمده عبارتند از

۱- روش نادرست استفاده از کنتراسپتیو ۲- عدم موفقیت وسیله کنتراسپتیو ۳- عدم استفاده از کنتراسپتیو 

          این بررسی یک مطالعه توصیفی مقطعی است که جامعه آماری آن را دانشجویان پزشکی در سال تحصیلی ۷۴-۷۳ در دانشگاه علوم پزشکی همدان تشکیل می دهند. پس از مروری بر مقالات ابزاری ، که بتواند دیدگاه دانشجویان پزشکی را نسبت به آینده خود نشان دهد رویت نگردید. لذا پس از انجام یک مطالعه کیفی پرسشنامه ای تدوین گردیده روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود و هر دانشجو حق شرکت در مطالعه را داشت، ۴۰۰ دانشجوی پزشکی در طرح شرکت کردند. یافته های تحقیقی گویای این است که ۳/۵۳% از واحد مورد پژوهش ، نسبت به آینده خود دیدگاه منفی دارند. بین سن و جنس ، وضعیت تأهل ، تحصیلات پدر و مادر و انجام تغییر علاقمندی دانشجو به رشته پزشکی و دیدگاه دانشجو رابطه معنی داری وجود دارد.

          این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که جامعه آماری آن را دانش آموزان دبستانهای نابینایان (۳۸۱=N) تشکیل می دهند. ابزار جمع اوری داده ها در این تحقیق شامل مشاهده اتوسکوپی ، سنجش رادیومتری و تمپانومتری است. ۳۸۱ دانش آموز در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آنها ۶۶ دانش آموز نابینا در معرض خطر ناشنوائی قرار داشتند و ۱۴ دانش اموز نابینا مبتلا به نقص شنوائی بودند. میزان شیوع خطر نابینائی – ناشنوائی ۳۱/۱۷% و شیوع نابینائی – ناشنوائی ۷/۳% برآورد گردید.

به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک مالاریا در استان همدان یک مطالعه گذشته نگر در مراکز بهداشتی صورت گرفت. مالاریا در این منطقه یک مشکل بزرگ نیست. تقریبا" تمامی موارد مشاهده شده اشخاصی بوده اند که به استان هرمزگان ، استان سیستان و بلوچستان و یا منطقه گرمسیر استان کرمان مسافرت داشته و یا جهت یافتن کار به انجا رفته بوده اند. از مجموع اشخاص مشکوکی که در طی سالهای ۱۳۵۹-۱۳۷۰ به مراکز بهداشتی ارجاع و یا از آنان گسترش خون محیطی تهیه گردید ۲۹۷ نفر در گسترش خون محیطی شان گونه ای از انگل مالاریا یافت شد. شیوع بیماری در گروه سنی ۳۰-۲۰ ساله بالاتر از بقیه گروههای سنی بوده است. از گونه های مالاریای مشاهده شده پلاسمودیوم ویواکس در درجه اول و پلاسمودیوم فالسیپارم در درجه بعد قرار دارد. در این مدت هیچ بیماری با پلاسمودیوم مالاریا مشاهده نشد. بالاترین تعداد آلودگی در سال ۱۳۶۱ و پائین ترین در سال ۱۳۶۲ بوده است. کمترین سن آلودگی یک کودک چهار ماهه بوده که از طریق انتقال خون آلودگی را کسب کرده است. پراکندگی آلودگی در جنس مذکر بیش از جنس مونث می باشد.

          بمنظور ارزیابی نتایج آزمایشات انگل شناسی مراکز درمانی شهر همدان ، مطالعه ای در هفت مرکز بهداشتی درمانی ، منجمله بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی همدان بر روی بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی انجام گردید بدین منظور نمونه مدفوع تعداد ۷۳۳ نفر افراد مراجعه کننده که آزمایشات مربوط به تشخیص انگلهای روده ای با تکنیکهای مستقیم و لوگل (Lugol) در این مراکز انجام گردیده بود و علاوه بر روشهای فوق با تکنیکهای دیگری مثل فرمل ـ اترکنسانتراسیون ، رنگ آمیزی تریکروم مورد آزمایش مجدد قرار گرفته بود جمع آوری گردید. این مطالعه بمدت یکسال از پائیز سال ۱۳۷۰ ادامه داشت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که در صد گزارش آلودگی به انگلهای روده ای در آزمایشگاههای مراکز درمانی در مقایسه با نتایج حاصل از این بررسی ، اختلاف قابل توجه و معنی داری دارد. لذا نتایج این بررسی بر لزوم باز آموزی کارکنان آزمایشگاههای بهداشتی درمانی و نیز استفاده از روشهای دقیقتر در آزمایشات انگل شناسی تاکید دارد.