مقدمه.: ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده دومین علت شایع عفونت مجاری تناسلی در زنان است که اغلب توسط قارچ کاندیدا آلبیکنس ایجاد می‌شود. اهداف این مطالعه شناسایی جدایه های کاندیدایی عامل ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده، عوامل مستعدکننده و ارزیابی اثر ضد قارچی فلوکونازول برابر سویه های کاندیدا جدا شده از بیماران بودند.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- آزمایشگاهی، ۲۰ بیمار با تشخیص قطعی ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده انتخاب شدند. جدایه های مخمری با روشهای استاندارد قارچ شناسی نظیر کشت بر روی محیط سابورو دکستروز آگار، کروم آگار، تست جرم تیوب و روش واکنش زنجیرهای پلیمراز- چند شکلی طول قطعه محدود شده (PCR-RFLP) تعیین هویت شدند. حساسیت جدایه های کاندیدا در برابر فلوکونازول با روش میکرودایلوشن براث تعیین شد.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران ۶۳/۴ ± ۴۳/۲۹ سال بود. کاندیدا آلبیکنس از ۱۰۰ درصد نمونه ها بدست آمد. شایع‌ترین علامت بالینی ترشحات واژینال (۶۰ درصد) در زنان با کشت مثبت بود. همبستگیهای آماری بین تعداد دفعات زایمان و کاهش ابتلا به بیماری و همچنین بین سابقه مصرف داروهای ضد قارچی و ابتلا به بیماری مشاهده شدند. میانگین مقادیر MIC و MFC فلوکونازول برابر سویه های مختلف کاندیدا آلبیکنس به ترتیب حدود ۳۸/۴۵ میکروگرم در میلی لیتر و ۶۳ میکروگرم در میلی لیتر تعیین شدند.

نتیجه گیری: به دلیل عدم تشخیص قطعی بیماری بر اساس علایم بالینی و همچنین به خاطر مقاومت گونه های کاندیدایی، استفاده از روشهای کشت و مولکولی به عنوان روشهای تشخیصی استاندارد توصیه می‌شوند.

مواد و روش‌‌ها: این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر در سال ۱۳۹۷ در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. داده‌های مربوط به اینهیبین A ۵۶۰ زن باردار در هفته ۱۵ تا ۲۰ بارداری جمع‌آوری شد. سطح اینهیبین A کمتر از ۵/۰ میلی‌مول (MOM) پایین و بیشتر از ۲ میلی‌مول بالا در نظر گرفته شد. وزن هنگام تولد، سن حاملگی، اسکور آپگار، بروز پره‌اکلامپسی، مرگ داخل‌رحمی جنین (IUFD) و انجام سزارین در بیماران بررسی شد. برای تشخیص عوارض نامطلوب حاملگی، سطح منحنی ROC  محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار stata نسخه ۱۴ تجزیه‌وتحلیل شدند.

یافته‌ها: از بین زنان بارداری که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، ۳۳ نفر (۹/۵ درصد) به‌دلیل نقص داده‌ها و دردسترس‌نبودن از مطالعه خارج شدند. از ۵۲۷ بیمار باقی‌مانده، ۳۷۸ نفر (۷/۷۱ درصد) سطح اینهیبین A نرمال، ۲۶ نفر (۹/۴ درصد) سطح سرمی پایین و ۱۲۳ نفر (۳/۲۳ درصد) سطح سرمی بالا داشتند. بیمارانی که سطح سرمی اینهیبین A بالاتری داشتند در مقایسه با افرادی که سطح نرمال یا پایین داشتند، با اختلاف معنی‌داری خطر پره‌اکلامپسی، کم‌وزنی هنگام تولد و نارس‌بودن در آن‌ها بیشتر بود (۰۵/۰ P<).