مقدمه و هدف : توکسوپلاسموز از شایع ترین عفونتهای انگلی در انسان و حیوانات خونگرم می باشد که در بالغین سالم از نظر ایمنی عفونت مزمن، در افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی بیماری کشنده ودر زنان باردار, ‏سقط یا اختلالات مادرزادی در جنین ایجاد می نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع توکسوپلاسموز در زنان باردار شکم اول در شهر همدان برای برآورد بار مشکل و اهمیت بهداشتی این آلودگی در گروه در معرض خطر می باشد.

روش کار : این تحقیق یک مطالعه توصیفی مقطعی است. با نمونه برداری خوشه ای تصادفی ۵۷۶ نفر از مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند. پس از ثبت اطلاعات در پرسشنامه و تهیه نمونه خون از این افراد آنتی بادی توتال علیه توکسوپلاسما گوندی در سرم آنها با روش IFA مورد آزمایش قرار گرفت و عیار ۱:۲۰ و بالاتر به عنوان مثبت و حد آلودگی به توکسوپلاسموز تعیین گردید. همچنین تحلیل یافته ها به وسیله آمار توصیفی و آزمون مجذور کای صورت گرفت.

نتایج : در این مطالعه شیوع توکسوپلاسموز ۳۳,۵% تعیین گردید بیشترین و کمترین میزان شیوع به ترتیب در افراد بی سواد (۶۱,۵%) و افراد دیپلمه (۲۸.۴%) دیده شد و رابطه معنی داری بین شیوع آلودگی و سن ، نحوه مصرف گوشت ، استفاده از گوشت تازه در تهیه کباب و میزان مصرف سبزیجات خام مشاهده گردید P<۰,۰۵)).  در صورتی که رابطه معنی داری بین شیوع آلودگی و تحصیلات ، تماس با گربه و گوشت خام ، طریقه شستشوی سبزیجات و مصرف شیر خام و تخم مرغ نیم پز مشاهده نگردید.

نتیجه نهائی : این مطالعه نشان داد میزان آلودگی به توکسوپلاسما در این ناحیه پایین تر از بخش های شمالی کشور و بالاتر از بخش های مرکزی و جنوبی است. با توجه به نتایج به دست آمده, راه آلودگی در افراد تحت مطالعه احتمالا خوردن کیست نسجی و اووسیست به ترتیب از طریق مصرف گوشت نیم پز و سبزیجات خام می باشد. با توجه به شیوع نسبتا بالای آلودگی و اهمیت توکسوپلاسموزدر زنان باردار و افراد دچار نقص سیستم ایمنی، می توان با آموزش بهداشت و افزایش سطح آکاهی های افراد و اقدامات کنترلی دیگر از ایجاد آلودگی و عوارض آن کاست.

مقدمه و هدف: بیماریهای انگلی مشترک انسان و دام طیف وسیعی از بیماریهای زئونوز را شامل می شوند که از مهم ترین آنها می توان کیست هیداتید، ترماتودهای کبدی و سارکوسیستیس را نام برد که از نظر بهداشتی و اقتصادی حائز اهمیت فراوان می باشند. هدف این مطالعه بررسی شیوع آلودگی انگل های فوق در دامهای کشتار شده در کشتارگاه صنعتی همدان ، تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک این انگل ها در منطقه و برآورد بار مشکل از نظر بهداشت و سلامت انسان می باشد.

روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی مقطعی با نمونه برداری ساده بر روی ۳۵۰۰ راس دام کشتار شده شامل ۲۵۹۰ راس گوسفند ، ۴۲۰راس گاو و ۴۹۰ راس بز با استفاده از روش مشاهده ماکروسکوپی و میکروسکوپی (در موارد مشکوک سارکوسیستیس) و پرسشنامه ، انجام گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و توسط آمار توصیفی و آزمون مجذور کای صورت پذیرفت.

نتایج: در این مطالعه شیوع آلودگی به کیست هیداتید ۱۲,۳% ، فاسیولا ۴.۹% ، دیکروسلیوم دندریتیکوم ۶.۵% و سارکوسیستیس ۵.۵% بدست آمد. بیشترین میزان آلودگی به کیست هیداتید و فاسیولا در گاو ( به ترتیب ۱۶.۲% و ۹.۵% ) و بیشترین میزان آلودگی به دیکروسلیوم دندریتیکوم و سارکوسیستیس در گوسفند (۶.۹%) تعیین گردید. آلودگی ریه به کیست هیداتید (۴۱.۲%) بیش از آلودگی کبد (۳۶.۶%) و آلودگی همزمان کبد وریه (۲۲.۲%) بدست آمد. همچنین آلودگی به کیست های ماکروسکوپی سارکوسیستیس در گاو مشاهده نگردید. در این مطالعه شیوع آلودگی در دامهای مسن تر نیز بیش از دامهای جوانتر بود (P<۰.۰۵).

نتیجه نهایی: این مطالعه نشان می دهد که شیوع آلودگی به انگلهای فوق نسبتاً بالا می باشد که این مسئله علاوه بر تحمیل زیانهای اقتصادی ناشی از تلفات دام و ضبط لاشه یا اندامهای آلوده و همچنین کاهش تولیدات دامی ، نشان دهنده وجود زمینه خطرات بهداشتی برای ساکنین منطقه می باشد که با توجه به چرخه زندگی و انتقال این انگل ها اقدامات بهداشتی و کنترلی فراگیرتر و جامعی را طلب می نماید.

مقدمه و هدف: تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین عفونت‌های غیر ویروسی منتقل‌شونده از طریق جنسی است که به‌وسیله تک‌یاخته‌ای به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع این عفونت و همچنین تعیین میزان حساسیت دارویی انگل‌های جدا‌شده از افراد آلوده به مترونیدازول بود.  

روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی ۶۷۰ نفر از زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی‌‌درمانی در شهر قروه واقع در استان کردستان، در سال ۱۳۹۴ انجام گرفت.  جهت تشخیص تریکومونیازیس از روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دورسه استفاده گردید. آزمون حساسیت دارویی انگل‌های جدا‌شده در محیط برون‌تنی و بعد از دست‌یابی به کشت خالص انگل در محیط دیاموند و در شرایط هوازی انجام گردید.  

نتایج: از ۶۷۰ نمونه مورد آزمایش هشت نمونه (۲/۱%) با روش کشت و چهار نمونه (۶/۰%) با روش گسترش مرطوب ازنظر وجود تریکوموناس واژینالیس مثبت گردیدند. پنجاه‌درصد افراد مبتلابه تریکومونیازیس در محدوده سنی ۳۵ تا ۴۴ سال و در گروه افراد بی‌سواد قرار داشتند (۰۵/۰P<). علائم بالینی مشاهده‌شده در افراد آلوده عبارت بود از ترشح واژن، درد در ناحیه زیر شکم، خارش، سوزش، مقاربت دردناک و ترشح زرد مایل به سبز. همه انگل‌های جداشده نسبت به مترونیدازول حساس بوده و میانگین  و انحراف استاندارد  حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) آن‌ها برابر ۸۵/۰ ±  ۹/۱ میکروگرم در میلی‌لیتر تعیین گردید.        

نتیجه‌ نهایی: اگرچه تریکومونیازیس در جمعیت موردمطالعه شیوع نسبتاً پائینی دارد اما با توجه به اهمیت بیماری‌های منتقل‌شونده از راه جنسی، لزوم ارائه و اجرای راهکارهای بهداشتی و همچنین اقدام درزمینهٔ افزایش سطح آگاهی‌های افراد جامعه به‌منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت‌ها ضروری به نظر می‌رسد. 

مقدمه: کرم‌های روده‌ای سگ‌ها تهدیدی جدی برای سلامت انسان بوده و ممکن است بیماریهای خطرناکی مثل هیداتیدوزیس و لارو مهاجر احشایی را ایجاد نمایند و می‌توانند عوارض شدیدی برای انسان بوجود بیاورند. هدف از مطالعه حاضر تعیین انواع انگل‌های کرمی روده‌ای سگهای ولگرد شهر همدان و میزان آلودگی آنها است.

روش‌کار: در این مطالعه مقطعی ۱۰۳ قلاده سگ ولگرد از داخل و حومه شهر در سال ۱۳۹۴ بررسی شد. پس از کالبدگشایی، محتویات روده آن‌ها بصورت ماکروسکپی ازنظر کرم‌های انگلی مورد بررسی قرار گرفت. پس از شستشو با سالین و شناسایی کرمها برحسب نماتود، سستد یا آکانتوسفالا، بعد از رنگ آمیزی با کارمن اسید، آبگیری وشفاف سازی، سستدها مونت شدند. نماتودها در اتانول ۷۰% به اضافه گلیسیرین قرار داده شده و با لاکتوفنل شفاف شدند. سپس میزان آلودگی به انگل‌های مختلف برحسب خصوصیات اپیدمیولوژیک تعیین گردید.

یافته ها: یافته‌ها نشان داد ۷۴ سگ (۸/۷۱%) حداقل به یک نوع کرم انگلی روده آلوده بودند. انگل‌های کرمی جدا شده شامل: اکینوکوکوس گرانولوزوس ۹/۳۷ درصد،‌ تنیاهیداتیژنا ۳/۲۴ درصد، تنیااویس ۹/۱ درصد، تنیامولتی‌سپس ۹/۲ درصد، مزوسستوئیدس‌لینه‌آتوس ۹/۴ درصد، دیپیلیدیوم‌کانینوم ۵/۵۱ درصد،‌ توکسوکارا کنیس ۴/۱۹، آکانتوسفال ۸/۵ درصدبود. ارتباط معناداری بین سن سگ‌ها و آلودگی با انگل‌های کرمی وجود داشت (۰۵/۰P <). آلودگی به انگل‌های کرمی در سگ‌های پیر بیشتر بود. بین میزان آلودگی و جنسیت سگ‌ها و فصل نمونه‌گیری رابطه معناداری وجود نداشت (۰۵/۰P >).

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد شیوع انگل‌های کرمی بخصوص زئونوز (حداقل ۶ نوع از این کرم‌ها) در سگ‌های ولگرد شهر همدان بالاست. این انگل‌ها از جنبه‌های بهداشتی و اقتصادی حائز اهمیت هستند. برنامه‌ریزی مراجع ذیربط برای کنترل سگ‌های ولگرد امری ضروری به نظر می‌رسد.