مریم ترکاشوند، فرزانه اثنی‌عشری، مریم مهرپویا، فرناز فریبا، فروغ نادی، فاطمه زراعتی،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: بیماران قلبی- عروقی به دلیل مصرف همزمان چندین دارو و نوع داروهایی که مصرف می‌کنند، مستعد تداخلات دارویی هستند. در این راستا، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تداخلات دارویی بالقوه (PDDI: Potential Drug-Drug Interactions) و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران بستری در بخش قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان می‌باشد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی اطلاعات (جنس، سن، نوع بیماری، داروهای مصرفی و طول مدت بستری) از پرونده بیمارانی که به بیمارستان قلب فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند، استخراج شد و تداخلات دارویی توسط نرمافزار Micromedx ۱۶۳۰ ارزیابی گردید. در ادامه، نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS ۱۶ تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: از ۹۰۰ پرونده بررسی‌شده، ۴۲۴ نفر (۱/۴۷ درصد) مرد و ۴۷۶ نفر (۹/۵۲ درصد) زن بودند. در مجموع، ۴۳۱۸ مورد تداخل تشخیص داده شد که ۱۶۱۰ مورد (۳/۳۷ درصد) تداخل شدید و ۲۷۰۸ مورد (۷/۶۲ درصد) تداخل متوسط بود. از سوی دیگر، میانگین سنی مردان ۶۱ سال و برای زنان ۵/۶۰ سال به‌دست آمد (۶۰۲/۰P=). بر مبنای یافته‌ها، ۸۱۵ نفر (۶/۹۰ درصد) حداقل یک نوع تداخل داشتند که از این تعداد، بیماران مرد ۳۸۹ مورد (۳/۹۱ درصد) و بیماران زن ۴۲۶ مورد (۶/۹۰ درصد) تداخل دارویی داشتند (۲۵۸/۰P=). لازم به ذکر است که میانگین سنی، تعداد دارو و روزهای بستری افرادی که تداخل دارویی داشتند، بیشتر از افرادی بود که تداخل دارویی نداشتند و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P=). باید خاطرنشان ساخت که بیشترین فراوانی در تداخلات دارو- دارو در شدت متوسط بین آترووستاتین و کلوپیدوگرل با ۴۶۴ بار تکرار و در شدت شدید بین آسپرین با کلوپیدوگرل با ۴۸۵ تکرار مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر می‌توان گفت که تداخلات دارویی بالقوه غالباً در بین بیماران قلبی- عروقی رخ می‌دهند. ذکر این نکته ضرورت دارد که جنسیت، تعداد داروی مصرفی و طول مدت بستری بر رخداد تداخلات دارویی اثرگذار می‌باشند.
فرزانه اثنی‌عشری، آذر پیردهقان، اشکان صفرزاده خوشابی، محسن قراخانی، نسرین جیریایی،
دوره ۲۵، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: شیوع سندرم متابولیک به شدت رو به افزایش بوده و وزن و سن از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر آن می‌باشند. از سوی دیگر، ارتباط بیماری‌های کرونر قلبی با سندرم متابولیک به اثبات رسیده است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی سندرم متابولیک در بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که در ارتباط با ۳۹۰ نفر از بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان فرشچیان در سال ۱۳۹۴ انجام شد، وجود سندرم متابولیک براساس معیار ATP-III (Adult Treatment Panel III) تعیین گردید. شایان ذکر است که تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی مجذور کای و تی-استیودنت توسط نرمافزار SPSS ۱۶ انجام شد.
یافته‌ها: ۳/۵۳ درصد از بیماران سندرم متابولیک داشتند که بیشترین ارتباط آن با بیماری ایسکمیک قلبی (۵/۶۲ درصد) و فشار خون بالا (۵۰ درصد) بود. باید خاطرنشان ساخت که دور کمر، فشار خون سیستولی و دیاستولی، قند خون ناشتا، تری‌گلیسرید (TG: Triglycerides) و HDL (High-density Lipoprotein) پایین در افراد با سندرم متابولیک به‌طور معناداری بیشتر از بیماران بدون سندرم متابولیک بودند. در این مطالعه بین شاخص توده بدنی (BMI: Body Mass Index) و سندرم متابولیک ارتباط معناداری مشاهده نگردید.
نتیجه‌گیری: فراوانی سندرم متابولیک در بیماران قلبی بالا است و چاقی شکمی، فشار خون سیستولیک بالا، HDL پایین و TG بالا پیشگویی‌کننده‌های مناسبی برای آن هستند؛ اما BMI پیشگویی‌کننده مناسبی برای آن نمی‌باشد
