دوره 25، شماره 4 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ زمستان 1397 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 235-230 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bahiraei Z, Sanaei Z, Alirezaei P. Frequency of Laboratory Abnormalities in Patients with Chronic Pruritus Admitted to the Dermatology Clinic of Farshchian Hospital in Hamadan, Iran, in 2017. Avicenna J Clin Med 2019; 25 (4) :230-235
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1829-fa.html
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1829-fa.html
بحیرائی زهرا، صنائی زهرا، علیرضائی پدرام. بررسی فراوانی اختلالات آزمایشگاهی در بیماران مراجعه‌کننده با خارش مزمن به درمانگاه پوست بیمارستان فرشچیان همدان در سال 1396. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1397; 25 (4) :230-235
زهرا بحیرائی1 
، زهرا صنائی2 ، پدرام علیرضائی 3
، زهرا صنائی2 ، پدرام علیرضائی 3
1- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان
2- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان
3- استادیار پوست، مرکز تحقیقات پسوریازیس، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، prc@umsha.ac.ir
2- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان
3- استادیار پوست، مرکز تحقیقات پسوریازیس، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، prc@umsha.ac.ir
چکیده: (4583 مشاهده)
سابقه و هدف: خارش مزمن به خارش بیش از شش هفته اطلاق می‌شود که می‌تواند منجر به اختلالات خواب، اختلال در فعالیت روزانه، افسردگی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی فرد مبتلا گردد. بررسی‌های آزمایشگاهی متعددی جهت یافتن بیماری‌های سیستمیک در مبتلایان به خارش مزمن توصیه شده است؛ اما شیوع کلی این بیماری‌ها در بیماران گرفتار خارش چندان مشخص نمی‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به خارش مزمن انجام شد. این امر می‌تواند به شناسایی عوامل مرتبط با خارش و تشخیص بیماری‌های زمینه‌ای در این بیماران کمک کند.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر به‌صورت مقطعی انجام شد. در این مطالعه 30 بیمار دچار خارش مزمن و بدون ضایعه پوستی یا سابقه بیماری سیستمیک توجیه‌کننده خارش از نظر متغیرهای دموگرافیک (مانند سن و جنس) و پارامترهای آزمایشگاهی (Erythrocyte Sedimentation Rate، آنزیم‌های کبدی و آلکالن فسفاتاز، بیلی‌روبین (Bilirubin) تام و مستقیم، کراتینین، نیتروژن اوره خون (BUN: Blood Urea Nitrogen)،
قند خون ناشتا، آزمون عملکرد تیروئید، تعداد گلبول‌های سفید خون، هموگلوبین و لاکتات دهیدروژناز) بررسی شدند. در ادامه، داده‌های دموگرافیک و آزمایشگاهی در چک‌لیست ثبت گردیدند و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران معادل 4/15±4/50 سال بود. 60 درصد از بیماران مرد و 40 درصد زن بودند. در 40 درصد از بیماران اختلال آزمایشگاهی یافت شد. بر مبنای نتایج، شایع‌ترین اختلالات آزمایشگاهی عبارت بودند از: افزایش قند خون ناشتا (6/26 درصد) و کاهش سطح هموگلوبین (7/16 درصد). سایر اختلالات آزمایشگاهی شامل موارد زیر بودند: افزایش سطح آلکالن فسفاتاز (10 درصد)، لکوسیتوز (6/6 درصد) و افزایش لاکتات دهیدروژناز (LDH: Lactate Dehydrogenase)، ESR، TSH، BUN، بیلی‌روبین و کراتینین هر کدام 3/3 درصد. شایان ذکر است که تفاوت آماری معناداری بین شیوع اختلالات آزمایشگاهی در مردان و زنان وجود نداشت. در این مطالعه یک بیمار لنفوسیتوز همراه با افزایش LDH داشت که در نهایت اختلال لنفوپرولیفراتیو تشخیص داده شد.
نتیجه‌گیری: با وجود اینکه نتایج آزمایشات در 60 درصد از افراد نرمال بود؛ اما پیداکردن یک مورد اختلال لنفوپرولیفراتیو در این بیماران اهمیت بررسی‌های کامل آزمایشگاهی در آن‌ها را گوشزد می‌‌نماید
مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر به‌صورت مقطعی انجام شد. در این مطالعه 30 بیمار دچار خارش مزمن و بدون ضایعه پوستی یا سابقه بیماری سیستمیک توجیه‌کننده خارش از نظر متغیرهای دموگرافیک (مانند سن و جنس) و پارامترهای آزمایشگاهی (Erythrocyte Sedimentation Rate، آنزیم‌های کبدی و آلکالن فسفاتاز، بیلی‌روبین (Bilirubin) تام و مستقیم، کراتینین، نیتروژن اوره خون (BUN: Blood Urea Nitrogen)،
قند خون ناشتا، آزمون عملکرد تیروئید، تعداد گلبول‌های سفید خون، هموگلوبین و لاکتات دهیدروژناز) بررسی شدند. در ادامه، داده‌های دموگرافیک و آزمایشگاهی در چک‌لیست ثبت گردیدند و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران معادل 4/15±4/50 سال بود. 60 درصد از بیماران مرد و 40 درصد زن بودند. در 40 درصد از بیماران اختلال آزمایشگاهی یافت شد. بر مبنای نتایج، شایع‌ترین اختلالات آزمایشگاهی عبارت بودند از: افزایش قند خون ناشتا (6/26 درصد) و کاهش سطح هموگلوبین (7/16 درصد). سایر اختلالات آزمایشگاهی شامل موارد زیر بودند: افزایش سطح آلکالن فسفاتاز (10 درصد)، لکوسیتوز (6/6 درصد) و افزایش لاکتات دهیدروژناز (LDH: Lactate Dehydrogenase)، ESR، TSH، BUN، بیلی‌روبین و کراتینین هر کدام 3/3 درصد. شایان ذکر است که تفاوت آماری معناداری بین شیوع اختلالات آزمایشگاهی در مردان و زنان وجود نداشت. در این مطالعه یک بیمار لنفوسیتوز همراه با افزایش LDH داشت که در نهایت اختلال لنفوپرولیفراتیو تشخیص داده شد.
نتیجه‌گیری: با وجود اینکه نتایج آزمایشات در 60 درصد از افراد نرمال بود؛ اما پیداکردن یک مورد اختلال لنفوپرولیفراتیو در این بیماران اهمیت بررسی‌های کامل آزمایشگاهی در آن‌ها را گوشزد می‌‌نماید
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
درماتولوژي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدان
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380924
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل مجله: s_journal@umsha.ac.ir
ایمیل ناشر: journals@umsha.ac.ir
