دوره 29، شماره 2 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ تابستان 1401 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 73-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه جراحی دهان فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، مرکز تحقیقات ایمپلنت‌های دندانی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، jamalpour@umsha.ac.ir
2- گروه جراحی دهان فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، مرکز تحقیقات ایمپلنت‌های دندانی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه جراحی دهان فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، مرکز تحقیقات ایمپلنت‌های دندانی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (582 مشاهده)
سابقه و هدف: برای برداشتن قوز بینی از ابزارهای مختلفی استفاده می‌شود که کاربرد آن‌ها ممکن است با عوارضی همراه باشد. این مطالعه به‌منظور مقایسه میزان بروز عوارض در ناحیه پل بینی پس از برداشتن قوز بینی با پیزوسرجری و یک ابزار متداول (راسپ) انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: این کارآزمایی بالینی روی 20 بیمار رینوپلاستی اولیه انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در یک گروه برداشتن قوز بینی با راسپ و در گروه دیگر با پیزوسرجری انجام گردید. هر دو گروه پس از جراحی از نظر وجود عوارض پوستی، اکیموز اطراف پلک، غیرقرینگی، برجستگی استخوانی و غضروفی ناحیه پل بینی در فواصل زمانی 10، 30 و 90 روز بعد از جراحی مقایسه شدند.
یافته‌ها: در گروه راسپ فراوانی اکیموز اطراف پلک در روز دهم 2 مورد بود. همچنین در ماه سوم پیگیری، فراوانی غیرقرینگی بینی 1 مورد، برجستگی استخوانی 2 مورد و برجستگی غضروفی 1 مورد مشاهده شد. در بیماران استئوتومی‌شده با پیزوسرجری، هیچ‌کدام از عوارض دیده نشد. اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود (0.05>P).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد می‌توان از پیزوسرجری برای برداشتن قوز بینی استفاده کرد.
مواد و روش‌‌ها: این کارآزمایی بالینی روی 20 بیمار رینوپلاستی اولیه انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در یک گروه برداشتن قوز بینی با راسپ و در گروه دیگر با پیزوسرجری انجام گردید. هر دو گروه پس از جراحی از نظر وجود عوارض پوستی، اکیموز اطراف پلک، غیرقرینگی، برجستگی استخوانی و غضروفی ناحیه پل بینی در فواصل زمانی 10، 30 و 90 روز بعد از جراحی مقایسه شدند.
یافته‌ها: در گروه راسپ فراوانی اکیموز اطراف پلک در روز دهم 2 مورد بود. همچنین در ماه سوم پیگیری، فراوانی غیرقرینگی بینی 1 مورد، برجستگی استخوانی 2 مورد و برجستگی غضروفی 1 مورد مشاهده شد. در بیماران استئوتومی‌شده با پیزوسرجری، هیچ‌کدام از عوارض دیده نشد. اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود (0.05>P).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد می‌توان از پیزوسرجری برای برداشتن قوز بینی استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
دندانپزشكي- جراحي فك و صورت
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |