دوره 22، شماره 3 - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان- پاییز 1394 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 178-171 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Torabi M. Effect of Vasopressin and Epinephrine in Cardiac Arrest Outcome in Patients with Asystole Rhythm. Avicenna J Clin Med 2015; 22 (3) :171-178
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-24-fa.html
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-24-fa.html
ترابی مهدی. بررسی مقایسه ای اثر وازوپرسین با اپی نفرین در پیامد بیماران ایست قلبی ریوی با ریتم آسیستول. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1394; 22 (3) :171-178
، mtorabi1390@yahoo.com
چکیده: (8841 مشاهده)
مقدمه و هدف: آسیستول مقاوم ترین ریتم در پاسخ به درمان در بیماران با ایست قلبی است که در این شرایط موفقیت احیاء بیماران کمتر است. اپی نفرین داروی اصلی و وازوپرسین داروی آلترناتیو در درمان است. هدف از این مطالعه تعیین اثر وازوپرسین در پیامد بیماران با ریتم آسیستول در مقایسه با اپی نفرین است.
روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 210 نفر وارد مطالعه شدند که برای 105 نفر در اولین دوز از اپی نفرین (گروه 1) و در 105 نفر دیگر از وازوپرسین (گروه 2) استفاده شد. بقیه پروتکل در دو گروه مشابه و مطابق دستورالعمل انجمن قلب آمریکا 2010 بود. سپس داده ها شامل سن، جنس، بازگشت نبض، تعداد ضربان قلب ده دقیقه بعد از احیا، بقای 1 ساعته، 24 ساعته، یک ماهه و مدت بقاء بیماران ارزیابی شد و توسط نرم افزار SPSS 18 مورد آنالیز قرار گرفتند.
نتایج: هیچ اختلاف معناداری بین دو گروه از لحاظ جنس، سن، بازگشت نبض ، میزان بقای یک ساعته، یک روزه و یک ماهه و مدت بقا بیماران وجود نداشت. تعداد ضربان قلب در ده دقیقه بعد از احیا در گروه وازوپرسین کمتر بود که بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.001).
نتیجه نهایی: با توجه به ایجاد تاکیکاردی کمتر در بیماران دریافت کننده وازوپرسین نسبت به اپی نفرین، شاید وازوپرسین در شرایط خاص همچون در ترکیب با سایر داروها، با تجویز دزهای متعدد یا اسیدوزیس بتواند باعث افزایش و بهبود بقاء در بیماران با ریتم آسیستول شود، گرچه تایید آنها نیز نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر تخصص هاي باليني
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدان
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380924
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل مجله: s_journal@umsha.ac.ir
ایمیل ناشر: journals@umsha.ac.ir
