مقدمه و هدف: طی سال های اخیر پژوهش های اتیولوژیک نقش ابعاد زیستی ـ روانی اجتماعی را در بروز و تشدید بیماری های قلبی عروقی بیش از پیش مورد تأیید قرار داده اند. در این مطالعه ارتباط رخدادهای استرس زای روانی ـ اجتماعی و نوع مقابله با استرس با وقوع انفارکتوس قلبی مورد مطالعه قرار گرفته است.

روش کار: در این مطالعه مقطعی ـ مقایسه ای 102 بیمار مذکر که به دلیل انفارکتوس قلبی حاد در بیمارستان اکباتان همدان با تشخیص قطعی متخصص قلب بستری گردیده بودند با 162 شخص غیر بیمار که از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با یکدیگر همسان شده بودند از نظر نوع ، فراوانی و شدت رخدادهای استرس زا و نیز شیوه های مقابله با استرسورهای روانی ـ اجتماعی مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای سنجش متغیرهای پژوهش عبارت بودند از فهرست رویدادهای استرس زای پیکل ، مقیاس پاسخ های مقابله ای موس و بیلکینز و پرسشنامه محقق ساخته .

نتایج: یافته ها نشان داد ، بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی ، طی یک سال قبل از وقوع حمله قلبی، رویدادهای استرس زای روانی - اجتماعی بیشتری را در مقایسه با افراد گروه گواه تجربه کرده بودند. فشارهای مالی ، استرس شغلی و وجود بیماری های جسمی دیگر خود و بستگان از عمده ترین استرسورها بوده اند. همچنین بیماران قلبی در مقایسه با افراد سالم به طور معنی داری از راهبردهای ناکارآمدتر مقابله با استرس استفاده می نمودند.

نتیجه نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که استرس های روانی ـ اجتماعی و استفاده از شیوه های ناکارآمد مقابله با استرس با وقوع انفارکتوس قلبی مرتبط می باشند ، شایسته است در برنامه های پیشگیری بیماری های قلبی عروقی و نیز توانبخشی بیماران به نقش استرس در سبب شناسی و تداوم بیماری توجه بیش از پیش مبذول گردد.