دوره 30، شماره 4 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سیناـ زمستان 1402 )
جلد 30 شماره 4 صفحات 201-194 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مجتبی خزایی1 
، مسرور ولدبیگی2 ، سلمان خزایی3 ، عفت السادات میرمعینی4 ، فرشته مهری 5
، مسرور ولدبیگی2 ، سلمان خزایی3 ، عفت السادات میرمعینی4 ، فرشته مهری 5
1- گروه نورولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دکتری حرفه‌ای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات اختلالات طیف اوتیسم، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- مرکز تحقیقات سلامت تغذیه و مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،freshteh_mehri@yahoo.com
2- دکتری حرفه‌ای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات اختلالات طیف اوتیسم، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- مرکز تحقیقات سلامت تغذیه و مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
چکیده: (622 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به نقش استرس اکسیداتیو در پاتوژنز استروک ایسکمیک، داروهای آنتی‌اکسیدانتی و ضدالتهابی می‌تواند درمانی بالقوه در این بیماران باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثربخشی داکسی‌سیکلین بر بهبود بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک است.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 48 بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک مراجعه‌کننده به بیمارستان بعثت همدان در سال 1401 به‌طور تصادفی، به دو گروه مداخله (دریافت‌کننده‌ی داکسی‌سیکلین به میزان 100 میلی‌گرم در هر 12 ساعت) و دارونما تقسیم شدند. افراد به مدت یک هفته تحت تماس قرار گرفتند. در ادامه‌ی بررسی، قبل و پس از مداخله، سطح سرمی مالون دی‌آلدئید (MDA)، گلوتاتیون (GSH)، (TOS) Total Oxidant Status، Total Oxidative Capacity (TAC) ، پروتئین واکنشی) (CRP و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR ) اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: هر دو گروه مطالعه در 24 ساعت اول پس از استروک، از نظر همه‌ی بیومارکرها بررسی شدند. تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت (0/05P>). در هر دو گروه مطالعه، بیومارکرهای MDA و TOS پس از درمان کاهش پیدا کرد که این کاهش در گروه مداخله با تفاوت آماری معنی‌داری بیشتر بود. TACو GSH در هر دو گروه افزایش پیدا کرد که این افزایش در گروه مداخله معنی‌دار بود. در هر دو گروه، سطح سرمی CRP و ESR کاهش پیدا کرد؛ اما تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اضافه کردن داکسی‌سیکلین به درمان استاندارد بیماران استروک ایسکمیک ممکن است بیومارکرهای استرس اکسیداتیو را کاهش دهد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 48 بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک مراجعه‌کننده به بیمارستان بعثت همدان در سال 1401 به‌طور تصادفی، به دو گروه مداخله (دریافت‌کننده‌ی داکسی‌سیکلین به میزان 100 میلی‌گرم در هر 12 ساعت) و دارونما تقسیم شدند. افراد به مدت یک هفته تحت تماس قرار گرفتند. در ادامه‌ی بررسی، قبل و پس از مداخله، سطح سرمی مالون دی‌آلدئید (MDA)، گلوتاتیون (GSH)، (TOS) Total Oxidant Status، Total Oxidative Capacity (TAC) ، پروتئین واکنشی) (CRP و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR ) اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: هر دو گروه مطالعه در 24 ساعت اول پس از استروک، از نظر همه‌ی بیومارکرها بررسی شدند. تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت (0/05P>). در هر دو گروه مطالعه، بیومارکرهای MDA و TOS پس از درمان کاهش پیدا کرد که این کاهش در گروه مداخله با تفاوت آماری معنی‌داری بیشتر بود. TACو GSH در هر دو گروه افزایش پیدا کرد که این افزایش در گروه مداخله معنی‌دار بود. در هر دو گروه، سطح سرمی CRP و ESR کاهش پیدا کرد؛ اما تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اضافه کردن داکسی‌سیکلین به درمان استاندارد بیماران استروک ایسکمیک ممکن است بیومارکرهای استرس اکسیداتیو را کاهش دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |