دوره 31، شماره 1 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ بهار 1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 11-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه زنان و زایمان، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
2- مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ،abedzadeh@kaums.ac.ir
3- گروه اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
4- متخصص زنان و زایمان
2- مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ،
3- گروه اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
4- متخصص زنان و زایمان
چکیده: (764 مشاهده)
سابقه و هدف: زایمان زودرس یکی از علل عمدهی مرگومیر و ناتوانی در نوزادان است. در سالهای اخیر از پروژستینها برای پیشگیری از زایمان زودرس استفاده شده است. هدف از این مطالعه مقایسهی اثرات پروژسترون میکرونیزه (یوتروژستان) و هیدروکسی پروژسترون کاپرووات (پرولوتون) بر گردش خون مادر و جنین در زنان در معرض خطر زایمان زودرس بود.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفیشدهی یکسوکور دربارهی 80 زن باردار 20 تا 34 هفته که در معرض خطر زایمان زودرس بودند، انجام شد. در ابتدا، سونوگرافی داپلر از شریانهای رحمی، نافی و مغزی - میانی جنین انجام شد. سپس بیماران بهطور تصادفی، به دو گروه دریافتکنندهی پروژسترون خوراکی (200 میلیگرم یوتروژستان، دو بار در روز) به مدت 48 ساعت و پروژسترون عضلانی (500 میلیگرم پرولوتون) تقسیم شدند. یک هفته پس از تجویز داروها، سونوگرافی در هر دو گروه تکرار شد و شاخص ضربانی (PI)، شاخص مقاومت (RI)، حداکثر سرعت سیستولیک (PSV) و نسبت سیستولیک به دیاستولیک (S/D) در این شریانها اندازهگیری شد.
یافتهها: دو گروه از نظر سن، BMI، سن حاملگی، تعداد بارداری، سابقهی زایمان زودرس، طول سرویکس و دیلاتاسیون اولیهی سرویکس مشابه بودند. پس از تجویز پرولوتون، میزان کاهش RI و S/Dشریان رحمی بیشتر از یوتروژستان بود (0.05P<). در گروه پرولوتون، شاخص S/D شریان نافی پس از مداخله بهطور قابل توجهی کاهش یافت (0.021=P)، اما در گروه یوتروژستان، افت این شاخص معنیدار نبود. میانگین شاخصهای S/D و PSV شریان مغزی - میانی بین دو گروه تفاوت داشت (0.05P<).
نتیجهگیری: دو دارو اثرهای مشابهی بر گردش خون رحمی و نافی داشتند. پرولوتون تأثیر بهتری بر گردش خون مغزی جنین داشت؛ بنابراین، میتوان بر اساس ترجیحات بیمار و امکانات دردسترس از هریک از داروهای فوق استفاده کرد.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفیشدهی یکسوکور دربارهی 80 زن باردار 20 تا 34 هفته که در معرض خطر زایمان زودرس بودند، انجام شد. در ابتدا، سونوگرافی داپلر از شریانهای رحمی، نافی و مغزی - میانی جنین انجام شد. سپس بیماران بهطور تصادفی، به دو گروه دریافتکنندهی پروژسترون خوراکی (200 میلیگرم یوتروژستان، دو بار در روز) به مدت 48 ساعت و پروژسترون عضلانی (500 میلیگرم پرولوتون) تقسیم شدند. یک هفته پس از تجویز داروها، سونوگرافی در هر دو گروه تکرار شد و شاخص ضربانی (PI)، شاخص مقاومت (RI)، حداکثر سرعت سیستولیک (PSV) و نسبت سیستولیک به دیاستولیک (S/D) در این شریانها اندازهگیری شد.
یافتهها: دو گروه از نظر سن، BMI، سن حاملگی، تعداد بارداری، سابقهی زایمان زودرس، طول سرویکس و دیلاتاسیون اولیهی سرویکس مشابه بودند. پس از تجویز پرولوتون، میزان کاهش RI و S/Dشریان رحمی بیشتر از یوتروژستان بود (0.05P<). در گروه پرولوتون، شاخص S/D شریان نافی پس از مداخله بهطور قابل توجهی کاهش یافت (0.021=P)، اما در گروه یوتروژستان، افت این شاخص معنیدار نبود. میانگین شاخصهای S/D و PSV شریان مغزی - میانی بین دو گروه تفاوت داشت (0.05P<).
نتیجهگیری: دو دارو اثرهای مشابهی بر گردش خون رحمی و نافی داشتند. پرولوتون تأثیر بهتری بر گردش خون مغزی جنین داشت؛ بنابراین، میتوان بر اساس ترجیحات بیمار و امکانات دردسترس از هریک از داروهای فوق استفاده کرد.
واژههای کلیدی: پروژسترون میکرونیزه، زایمان زودرس، گردش خون مادر و جنین، هیدروکسی پروژسترون کاپرووات
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
زنان و مامايي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |