1- کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، دانشکدهی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، پژوهشکدهی مدیریت سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، amini.l@iums.ac.ir
3- گروه مغز و علوم شناختی، مؤسسهی زیستشناسی و فناوری سلولهای بنیادی رویان، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
چکیده: (599 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس اختلالی نورولوژیک و نسبتاً فراوان است که غالباً زنان جوان را درگیر میکند. در این راستا، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر بیان نوشتاری بر رضایت جنسی و زناشویی زنان با مولتیپل اسکلروزیس انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل بود که برای ارزیابی رضایت جنسی و زناشویی دربارهی 104 زن متأهل 18 تا 45سالهی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعهکننده به کلینیک تخصصی منتخب شهر تهران در سال 1400 انجام شد. معیارهای ورود شامل داشتن حداقل سواد، عدم مصرف داروهای اعصاب و روان، عدم ابتلا به بیماری مزمن دیگری غیر از اماس، عدم بارداری یا شیردهی بود. نمونهگیری به شکل مستمر و تخصیص تصادفی نمونهها به دو گروه بر اساس جدول اعداد تصادفی انجام شد. گروه مداخله حداقل یک روز در هفته به مدت چهار هفته بیان نوشتاری را در منزل انجام دادند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامهی مشخصات فردی، رضایت جنسی لارسون و رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. دادهها با SPSS-21 آنالیز شدند و سطح معناداری کمتر از 05/0 بود.
یافتهها: دو گروه از نظر تمام مشخصات فردی بررسیشده همگون بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که انجام بیان نوشتاری در منزل برای حداقل یک روز در هفته به مدت چهار هفته، سبب افزایش معنادار در نمرات رضایت جنسی (0.01P=) و رضایت زناشویی (0.001P<) میشود.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که مداخلهی بیان نوشتاری در زنان مبتلا به اماس در بهبود رضایت جنسی و رضایت زناشویی آنان مؤثر است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
زنان و مامايي