Azizi A, Khoozan M, Javadian S, Shirafkan H, Valipour R. Evaluation of Three-Step Theory (3ST) of Suicide in Hospitalized Patients with Suicidal Ideation in Psychiatry Department of Shahid Yahya Nejad Hospital in Babol. Avicenna J Clin Med 2024; 31 (1) :37-46
URL:
http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2946-fa.html
عزیزی علیرضا، خوزان محبوبه، جوادیان سکینه، شیرافکن هدی، ولی پور رضا. ارزیابی تئوری سهمرحلهای خودکشی در بیماران دارای ایدهپردازی خودکشی بستری در بخش روانپزشکی بیمارستان یحیینژاد بابل. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1403; 31 (1) :37-46
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2946-fa.html
1- گروه روانپزشکی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، azizi.a.re@gmail.com
2- گروه روانپزشکی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- گروه روانپزشکی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
4- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، پژوهشکدهی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
5- پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
چکیده: (1983 مشاهده)
سابقه و هدف: تئوری سه مرحله ای شکل گیری ایده پردازی خودکشی و اقدام به خودکشی را تبیین میکند. بر اساس این تئوری، درد بالا و ناامیدی بالا ایده پردازی خودکشی را در پی دارد. احساس تعلقخاطر نقش محافظتی در برابر ایده پردازی خودکشی دارد و در نهایت، ظرفیت خودکشی فرد اقدام به خودکشی را پیش بینی می کند. هدف از مطالعهی حاضر تعیین ارتباط بین درد، ناامیدی و ظرفیت خودکشی با ایده پردازی و اقدام به خودکشی است.
مواد و روشها: در این مطالعهی توصیفیتحلیلی از نوع مقطعی، 224 بیمار بستری در بخش روانپزشکی بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل که دارای ایده پردازی خودکشی بودند، در فاصلهی زمانی بین فروردین تا شهریور ماه 1400، به شیوهی دردسترس انتخاب شدند. همهی شرکت کنندگان سؤال اقدام به خودکشی مصاحبهی رفتارها و افکار خودجرحی، ایده پردازی خودکشی بک، پرسشنامهی درد روان، پرسشنامهی ناامیدی بک، پرسشنامهی نیازهای بینفردی و ظرفیت خودکشی را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، آزمون t، رگرسیون سلسله مراتبی، تحلیل واریانس و رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS نسخهی 27 استفاده شد.
یافتهها: اثر تعاملی بین درد و ناامیدی برای پیش بینی ایده پردازی خودکشی معنادار بود (5.01=t، 0.01> P). همچنین، فقدان تعلق پذیری و احساس بار بودن برای پیش بینی ایده پردازی خودکشی، اثر تعاملی معناداری داشتند (2.16=t، 0.05> P). درد و ناامیدی 63.6 درصد و احساس سربار بودن و عدم تعلق پذیری 49.8 درصد از واریانس ایده پردازی خودکشی را تبیین میکردند. بر اساس رگرسیون لجستیک، درد روانشناختی (0.01>P)، ایده پردازی خودکشی (0.01>P) و ظرفیت خودکشی (0.01>P) توانمندی پیش بینی معنادار سابقهی اقدام به خودکشی را داشتند.
نتیجهگیری: اولین گام در برنامه های پیشگیری از خودکشی بایستی تلاش برای کاهش درد و ناامیدی بیماران باشد. در گام دوم، بایستی بسط سیستم حمایتی و اجتماعی فرد مدنظر قرار گیرد. در نهایت، بایستی به سطح درد روانشناختی و ظرفیت خودکشی افراد توجه کرد؛ زیرا ظرفیت خودکشی و درد روانشناختی مستقل از ایده پردازی های خودکشی فرد، پیش بینی کنندهی اقدام به خودکشی به حساب می آیند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانپزشكي