مقدمه و هدف: موضوع سلامت روانی در سنوات اخیر توجه محققین را به خود جلب نموده است. هیجانات شدید و استرس ناشی از آن که در بروز بیماریهای مختلف جسمی دخالت دارند از جنبه های بسیار مهم وبرجسته سلامت روانی محسوب می شود. کم شنوایی ناگهانی یکی از بیماریهای جسمی است که می تواند به دنبال استرس ایجاد شود. این عارضه در سیر خود می‌تواند به بهبودی کامل، نسبی و یا کری دائمی منجر گردد. در هر صورت این عارضه به علت تداخل در عملکرد بین فردی می تواند بر کیفیت عمر و بهره مندی از سال‌های آن تأثیرگذار باشد و لازم است توجه کافی به آن مبذول گردد. در همین راستا این مطالعه از طریق بررسی سطح استرس بدنبال تعیین ارتباط سلامت روانی با بروز کم شنوایی ناگهانی می باشد.

روش کار: این مطالعه به صورت مورد شاهدی در مراجعین به مراکز گوش و حلق و بینی شهر همدان در سال 85-84 انجام گرفته است. گروه هدف 65 نفر از مبتلایان به کم شنوایی ناگهانی و گروه کنترل 89 نفر از افراد سالم بوده‌اند. افراد گروه کنترل هیچ نوع بیماری سیستمیک نداشته و از نظر سن و جنس با گروه هدف همسان شده‌اند. در گروه هدف پس از انجام آزمون های شنوایی سنجی و تائید کم شنوایی از پرسشنامه GHQ-28 برای تعیین سطح استرس استفاده شده و پس از جمع‌آوری داده‌ها برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون آماری T-test و Chi- Square استفاده گردید.

نتایج: در مدت چهار ماه بررسی (اول اسفند 84 لغایت پایان خرداد 85) فراوانی کم شنوایی ناگهانی در مراجعین به مراکز گوش و حلق و بینی شهر همدان 5.12 درصد برآورد گردید. بین سطح استرس و بروز کم شنوایی ناگهانی ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.001). بین سطح استرس و شدت کم شنوایی ناگهانی نیز ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (r = 0.34 , P<0.05). شایعترین الگوی کاهش شنوایی الگوی نزولی بود (56.92 درصد). بررسی نتایج سطح استرس بین زنان و مردان تفاوت آماری معنی داری را بین دو جنس نشان نداد (P>0.05).

نتیجه نهائی: استرس می‌تواند به عنوان یکی از عوامل زمینه ساز کم شنوایی ناگهانی باعث بروز مشکلاتی برای بیماران شود. توجه به نقش خودآگاهی فردی و آموزش مهارت های زندگی به منظور کنترل هیجانات شاید بتواند در پیشگیری از وقوع این عارضه مؤثر واقع شود.