مقدمه و هدف: یکی از درمانهای استاندارد نوزادان با سندرم دیسترس تنفسی (Respiratory Distress Syndrome RDS) تجویز سورفاکتانت است که باعث کاهش مورتالیته و پنوموتوراکس و نیاز به تهویه مکانیکی می شود. این مطالعه با هدف تعیین اثرات درمانی سورفاکتانت در کاهش مرگ و میر نوزادان انجام گرفت.

روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در NICU بیمارستان حضرت علی اصغر تهران در فواصل سالهای 1373 تا 1374 و 1381 تا 1382 جهت مقایسه دو گروه نوزادان مبتلا به RDS شدید با تهویه مکانیکی در 24 ساعت اول که در یک گروه با سورفاکتانت درمان شده و در گروه دیگر با سورفاکتانت درمان نشده بودند و حمایت تهویه مکانیکی دریافت کرده بودند، انجام گردید. در این مطالعه 36 نوزاد درمان شده با سورفاکتانت و 52 نوزاد که تنها تهویه مکانیکی شده بودند با هم مقایسه شدند. داده ها از پرونده ها جمع آوری و بانرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری آنالیز گردید.

 نتایج: مورتالیته در بیماران درمان شده با سورفاکتانت بطور معناداری پایینتر بود. اختلاف معناداری در بروزIVH، بروز پنوموتوراکس، بروز سپسیس، مدت بستری و نیاز به ونتیلاسیون بین دو گروه وجود نداشت.

نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه لزوم تجویز سورفاکتانت در موارد RDSشدید را در کشور ما و توسط یک تیم پزشکی با تجربه نشان می دهد.