مقدمه و هدف : مقیاس ارزیابی جفتیPeer Assessment Rating (PAR)  به عنوان یک شاخص جهت ارزیابی آنومالی های اکلوزالی که دریک مال اکلوژن یافت می شود به کار می رود. هر نمره میزان انحراف از اکلوژن نرمال را نشان می دهد. تفاوت بین نمرات قبل و بعد از درمان ، درجه بهبودی و نهایتاً موفقیت درمان را نشان میدهد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج درمانهای ارتودنسی متحرک انجام شده توسط دانشجویان دندانپزشکی عمومی در دانشکده دندانپزشکی همدان براساس شاخص PAR می باشد.

روش کار : این مطالعه تحلیلی از نوع قبل و بعد بوده و درآن کست های دندانی 70 بیمار ارتودنسی (22 پسر و 48 دختر) قبل و بعد از درمان براساس شاخص PAR مورد بررسی قرار گرفتند. اجزاء مورد بررسی شامل: سگمنت قدامی- فکین ، سگمنت خلفی راست و چپ فکین، اورجت، اوربایت، میدلاین و اکلوژن باکال راست و چپ بود. براساس معیارWeighted PAR  ضرایبی برنمره خام هرکدام از اجزاء اعمال گردید. در نهایت مجموع نمرات بدست آمده قبل و بعد از درمان با استفاده از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون مورد مقایسه قرار گرفت.

نتایج : نتایج نشان داد که تفاوت در متغیرهای سگمنت قدامی بالا، میدلاین، اکلوژن باکال سمت چپ، قبل وبعد از درمان معنی دار نبود

(P>0.05). درحالی که متغیرهای سگمنت قدامی فک پایین (0.039=P)، اورجت (0.001=P)، اوربایت (0.004=P)  و اکلوژن باکال سمت راست (0.037= P)، قبل وبعد ازدرمان تفاوت معنی داری را نشان دادند. همچنین میانگین معیارPAR تفاوت معنی داری رابین‌ کست های قبل از درمان (0.94∓18.2)و بعداز درمان (0.68∓10.8) نشان داد (0.001 =P).

نتیجه نهائی : براساس نتایج این مطالعه 38.6 درصد از بیماران مورد مطالعه درجه «بدون تغییر یا بدتر » ، 57.1 درصد درجه «بهبودی » و 4.3 درصد از آن ها درجه «بهبودی کامل» داشتند.