از میان عوامل مخرب و مرگ آفرین برای انسان حوادث ناشی از کار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از نیمه دوم قرن بیستم اصول کنترل حوادث بکلی دگرگون و بر پایه حذف و کاهش اعمال ناایمن افراد قرار گرفت. اولین و مهمترین گام در کنترل حوادث شناسایی علل آن است و در همین راستا ارزیابی اعمال نا ایمن کارگران که اصلی ترین علل حوادث محسوب شده و هدف اصلی این مطالعه است الزامی می‌‌باشد.

         در این پژوهش با بهره گیری از روشهای مشاهده و مصاحبه برای جمع آوری داده ها و استفاده از تکنیک
نمونه برداری از رفتار ایمنی ، اعمال نا ایمن کارگران کارخانه گدازان همدان در سال1379مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تعریف انواع اعمال نا ایمن ، برای تعیین میزان و انواع اعمال یاد شده با انجام مطالعه پایلوت و با
در نظر گرفتن حداکثر خطای نمونه گیری معادل 5% و حدود اطمینان 95% حجم نمونه مورد نیاز برابر
573  مشاهده تعیین گردید. متغیرهای مرتبط با کارگران که لازم بود ارتباط آنها با اعمال نا ایمن سنجیده شود نیز از طریق پرسشنامه جمع آوری شد.

          نتایج مطالعه نشان داد که 2/59% اعمال کارگران مورد مطالعه از نوع نا ایمن است. مهمترین عمل نا ایمن ً عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی ً می باشد که 50% کل اعمال نا ایمن را بخود اختصاص می دهد. همچنین تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که بین اعمال نا ایمن با سن، تعداد افراد تحت تکفل (P<0.01) و سابقه حادثه قبلی و سطح تحصیلات (P<0.05) ارتباط معنی داری وجود دارد .

          یافته های مطالعه نشان داد که بیشتر اعمال کارگران کارخانه مذکور از نوع ناایمن است. با توجه به اینکه امروزه مشخص شده است که عامل اصلی حوادث شغلی اعمال نا ایمن می باشد یافته های مطالعه بر لزوم تلاش برای کاهش اعمال یاد شده تأکید می کند و برای اینکار بکارگیری اصول ایمنی مبتنی بر رفتار را پیشنهاد می کند.