دوره 6، شماره 1 - ( مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان- پاييز و زمستان 1377 )                   جلد 6 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (5156 مشاهده)

          سندروم قوس اول برونشایل (First arch syndrome) در نتیجه عدم تکامل و یا رشد غیر طبیعی بخشهایی از اولین قوس حلقی ایجاد می شود ، تحقیقات هیستوشیمیایی با بکارگیری انواع متدهای ردیابی نشان می دهد که علت احتمالی این سندروم که در نتیجه ازدیاد مصرف ویتامین A نیز بوقوع می پیوندد ناشی از کمبود سلولهای ستیغ عصبی و یاشکل گیری غیر طبیعی آنها می باشد که ممکن است در نتیجه نکروز این سلولها ، ممانعت از تکثیر آنها و یا اختلال در مهاجرت سلولهای ستیغ عصبی که در طی هفته های چهارم و ششم انجام می شود ، ایجاد گردد. در این تحقیق اثرات ویتامین A در تکامل قوسهای برونشیال بر روی موشهای آزمایشگاهی بررسی گردید. برای این منظور در ساعات صفر و دوازده روز نهم حاملگی ، دو دوز ویتامین A به میزانu/kg 10000 به صورت داخل صفاقی تزریق شد ، سپس در روز هیجدهم حاملگی جنین موشهای حامله خارج گردید و با جنین موشهای کنترل مورد مقایسه قرار گرفت از جمله اختلالات بارزی که در جنین موشهای مورد آزمایش در  مقایسه با گروه کنترل به چشم می خورد هیپوپلازی مندیبول و شکاف سقف دهان بود که با نسبت درصد بالایی دیده می شد. علاوه بر این  ، نقایصی نیز در گوش خارجی دیده می شد که در ارتباط با تکامل اولین قوس بود. به نظر می رسد که علاوه بر نقایصی که ذکر آنها گذشت نقایص دیگری در ناحیه سر و صورت جنین ، منجمله C.N.S و یا در حرکت زبان به سمت جلو و پایین در ضمن روند تکاملی خود وجود داشته باشد. با توجه به نقش کلیدی سلولهای ستیغ عصبی در تشکیل ساختمانهای تشریحی قوس های برونشیال و این واقعیت علمی که مشابه این گروه از سلولها در خط وسط بدن (تیموس، شبکه عصبی و گانگلیون قلبی ، دیواره ائورتیکوپولموناری) نیز نقش دارند، اینطور به نظر می رسد که سایر اختلالات آناتومیک نیز ، لااقل در سطح میکروسکوپیک و یا مولکولی نیز ممکن است رخ دهد که مطالعات هیستوشیمیایی و میکروسکوپیک آنها در جریان است و علاوه بر آن عکس العمل های بین لایه اکتودرم قوس اول و سلولهای ستیغ عصبی زیر آن نیز مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.