نظر به وجود روشهای درمانی متفاوت و عودهای مکرر بیماری لیکن پلان دهانی و همچنین گزارشات متفاوت از اثرات درمانی داروهای مختلف و بمنظور تعیین اثر محلول سیلکوسپورین موضعی بر ضایعات دهانی لیکن پلان ، این تحقیق در سال 1375 در بیمارستان سینا همدان انجام گرفت .

         تحقیق بصورت Quasi experimental روی تعداد 15 نفر از مبتلایان به لیکن پلان دهانی شدید که بطور مستمر (Sequemtial) به بیمارستان مراجعه می نمودند ، انجام گرفت. تشخیص بالینی بر اساس علائم سمپتوماتیک (سوزش ضایعات مخاطی) و وجود ضایعات رتیکولر ، اروزیو و اریتماتو بود که با انجام بیوپسی از ضایعات این تشخیص توسط مطالعه میکروسکوپی تائید می شد. شدت ضایعات مخاطی براساس وسعت ضایعه و شدت سوزش به سه درجه شدید ( سوزش مداوم همراه با وسعت ضایعه به میزان بیش از 3 سانتیمتر) ، درجه متوسط ( سوزش هنگام صرف غذا و نوشیدنی و وسعت تا 5/2 سانتیمتر) ، درجه خفیف (فاقد سوزش و یا همراه سوزش هنگام صرف غذا و یا نوشیدنی داغ و وسعت ضایعه حداکثر تا 5/1 سانتیمتر) تقسیم بندی شد. بهبودی کامل موقعی تائید میگردید که هیچگونه سمپتوم مخاطی یا ضایعه ای مشاهده نمیشد. در بیماران منتخب ، روزانه سه بار و هر بار 1 سی سی از محلول سیکلوسپورین موضعی با غلظت mg/ml100 به طریقه غرغره و سپس دور ریختن دارو تجویز گردید که بمدت 6 هفته ادامه داشت. پیگیری بیماران پس از خاتمه آخرین دوز دارو حداقل 6 ماه بود .

         بیماران 6 نفر زن و 9 نفر مرد با دامنه سنی 12± 45 سال و مدت ابتلا بطور متوسط 3 سال بودند. دو هفته پس از شروع درمان ، ضایعات مخاطی در 9 بیمار از فرم شدید به فرم متوسط تبدیل شد (60%). در سه بیمار ضایعات از فرم شدید به فرم خفیف تبدیل شد (20%) و در سه بیمار ضایعات همچنان به فرم شدید باقی ماند (20%). در خاتمه هفته چهارم درمان ، 4 بیمار (6/26%) بهبودی کامل یافتند. ضایعه مخاطی 6 بیمار به فرم خفیف (40%) و 5 بیمار (3/33%) به فرم متوسط تبدیل شد. در پایان هفته ششم ، تعداد 11 بیمار (4/73%) بهبودی کامل یافتند و ضایعه مخاطی 4 بیمار (6/26%) به فرم خفیف باقیماند. در پیگیری ماهانه که به مدت 6 ماه از بیماران بعمل آمد ، هیچگونه مورد عود در موارد بهبود یافته مشاهده نشد و ضایعه 4 بیمار فوق الذکر همچنان بحالت خفیف باقیماند.

         تحقیق نشان داد که در مقایسه با اثرات موقتی کورتیکوستروئید موضعی ، قطره سیکلوسپورین موضعی اثرات التیام بخش بیشتر و طولانی تری در ضایعات دهانی لیکن پلان دارد.