مقدمه و هدف: منیزیم آنتاگونیست رسپتور NMDA و بلوک کننده کانال کلسیم میباشد و در بیدردی نقش دارد. هدف این مطالعه برآورد قابلیت بی دردی حول و حوش عمل انفوزیون منیزیم سولفات در بیماران تحت سزارین الکتیوبابیحسی نخاعی است.

روش کار: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور، پس از تایید کمیته اخلاق، 68 بیمار کاندید سزارین الکتیو با بیحسی نخاعی ، به دو گروه تقسیم شدند، گروه منیزیم (M)، منیزیوم سولفات وریدی به میزان mg/kg 50 به عنوان دوز بولوس و سپس mg/kg/h10 در طی جراحی به صورت انفوزیون پیوسته دریافت نمودند و گروه کنترل (S) به همان میزان سالین ایزوتونیک دریافت نمود، هر دو گروه به طور کامل مانیتور شده و اطلاعات در خصوص فشار خون، ضربان قلب و عوارض جانبی و شدت درد (VAS) برای 24 ساعت در بخش ثبت گردید. بیماران با VAS 6-4 ، شیاف دیکلوفناک سدیم (mg100) دریافت نمودند و بیماران با VAS 10-7 آمپول عضلانی دیکلوفناک سدیم (mg75) گرفتند، در هر بیمار میزان مصرف دیکلوفناک گزارش شد . اسکور درد و بروز لرز و تهوع و استفراغ، بلافاصله پس از عمل و در 30 دقیقه و 1 ، 2 و 4 و 8 و 24 ساعت بعد از عمل ثبت گردید. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای آماری مورد نیاز تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: شدت درد پس از عمل در گروه منیزیم سولفات در 2 و 24 ساعت پس از عمل کمتر از گروه کنترل بود ( 0.05>P) . دوز دیکلوفناک مصرفی در گروه منیزیم به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود 54±137 در مقابل 67±231 ( 0.005>P).

نتیجه نهایی: تجویز وریدی سولفات منیزیم در طی سزارین در بیماران تحت بیحسی نخاعی، مصرف مسکن بعد از عمل را کاهش داده و درد بعد از عمل را بهبود می بخشد.