مقدمه و هدف: مکانیسم زمینه‌ای تشدید علائم در بیماران میگرنی هنوز به خوبی شناخته نشده است. اخیراً عفونت با هلیکوباکتر پیلوری با چندین اختلال و بیماری خارج روده‌ای از جمله میگرن مرتبط شده است. با این حال اتفاق نظر واحدی در این خصوص وجود ندارد. این مطالعه بر آن است ارتباط بین این دو را مورد بررسی قرار دهد.

روش کار: در چهارچوب یک مطالعه‌ی مورد – شاهدی ، تعداد 80 بیمار مبتلا به میگرن (با و بدون اورآ) مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان فرشچیان شهر همدان و 80 نفر به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. بیماران دارای سابقه مصرف دارودرمانی ضد هلیکوباکتر پیلوری، بدخیمی و بیماری‌های التهابی مزمن از مطالعه خارج شدند. سطوح سرمی هلیکوباکتر با روش ELISA برای IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در هر دو گروه اندازه گیری شد. معیار سردرد تقسیم بندی انجمن بین‌المللی سردرد قرار داده شد و برای این مقایسه از آزمون t استفاده گردید.

نتایج: سن بیماران مبتلا به میگرن و گروه کنترل به ترتیب 8.99 ± 27.26 و 9.75 ± 29.04 سال بود. سطح سرمی IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در دو گروه مبتلا به میگرن و کنترل به ترتیب 45.09 ± 39.75 و 27.88 ± 24/93 Uarb/ml بود (P=0.013) . همچنین میانگین سطح آنتی بادی (IgG) هلیکوباکترپیلوری برحسب مشخصات دموگرافیک در دو گروه با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05).

نتیجه‌نهایی: این مطالعه به صورت معنی داری نشان دهنده سطوح بالاتر IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در گروه مبتلا به میگرن بود.