دوره 19، شماره 3 - ( مجلۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان-پائيز 1391 )                   جلد 19 شماره 3 صفحات 22-16 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Monsef A, Ansar A, Behnoud S, Ghidimipour H, Ghasemzadeh S M. Comparative Study of p53 and Ki-67 Expression in Different Histologic Variants of Basal Cell Carcinoma. Avicenna J Clin Med 2012; 19 (3) :16-22
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-171-fa.html
منصف علیرضا، انصار اکرم، بهنود سحر، قدیمی پور حمیدرضا، قاسم زاده سیدمصطفی. مقایسه فراوانی بیان مارکرهای p53 و Ki-67 در انواع هیستولوژیک کارسینوم سلول بازال. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1391; 19 (3) :16-22

URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-171-fa.html


1- ، sahar_behnoud@yahoo.com
چکیده:   (5487 مشاهده)

مقدمه و هدف: کارسینوم سلول بازال (BCC) شایعترین تومور بدخیم مبتلاکننده انسان است. در پاتوژنز این تومور بیش از همه نقش اشعه ماوراء بنفش شناخته شده است. علاوه بر این اخیراً برخی مارکرهای ایمونوهیستوشیمیایی مانند پروتئین p53 و یا آنتی ژن Ki-67 در پاتوژنز BCC مطرح شده اند. همچنین برخی مطالعات از آنها به عنوان عوامل پیش آگهی دهنده در موارد عود یا متاستاز نام برده اند. این مطالعه جهت تعیین فراوانی و شدت بیان این مارکرها در نمونه های BCC انجام شده است.

روش کار: مطالعه حاضر نوعی مطالعه توصیفی - تحلیلی است که بر روی 100 نمونه بدست آمده از بیماران مبتلا به BCC انجام شده است. ابتدا نمونه ها با فرمالین فیکس شده و با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین با میکروسکوپ نوری مشاهده شدند و تایپ هیستوپاتولوژیک BCC تعیین شد. سپس با استفاده از کیت های آزمایشگاهی مخصوص از نظر p53 و Ki-67 مورد ارزیابی قرار گرفتند. لام های آماده شده از نظر بیان یا عدم بیان و نیز شدت بیان این مارکرها بررسی شدند. اطلاعات دیگری مانند سن، جنس، ناحیه آناتومیک درگیر و تایپ هیستوپاتولوژیک به همراه نتایج بدست آمده از بررسی این بیومارکرها استخراج شده و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 15.0 آنالیز شدند.

نتایج: از 100 بیمار شرکت کننده در مطالعه 62% مرد و 38% زن بودند. میانگین سنی مبتلایان 14.36 ± 63.97 سال بدست آمد. درصد فراوانی بیان Ki-67 و p53 به ترتیب 60% و 76% بود. از نظر شدت بیان Ki-67، 30% نمونه ها بیان قوی و 70% بیان ضعیف داشتند. این مقدار برای p53 ، 30% بیان ضعیف و 70% شدت بیان قوی از خود نشان دادند. از نظر ارتباط بین فراوانی و یا شدت بیان این مارکرها با متغیرهایی مانند سن، جنس، محل آناتومیک ضایعه، و تایپ پاتولوژیک ضایعات بررسی انجام شد که در اغلب موارد ارزش P بالاتر از رقم معناداری تعریف شده (0.05) بدست آمد، بجز در مورد ارتباط بین سن بیماران و شدت بیان Ki-67 در سنین پایین تر که میزان بیان این مارکر قویتر بود (P=0.036).

نتیجه نهایی: با توجه به نتیجه بدست آمده در مورد بیان p53 و Ki-67 در بیماران BCC می توان گفت از نظر فراوانی بیان این مارکرها مطالعه حاضر با سایر مطالعات همخوانی دارد اما از نظر ارتباط بین شدت بیان این مارکرها با واریان های پاتولوژیک خاص، جنس و با ناحیه آناتومیک مبتلا ، مطالعه حاضر تأییدکننده این ارتباط نبود و تفاوت های بدست آمده از نظر آماری معنادار نبودند.

متن کامل [PDF 194 kb]   (3693 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پزشکی بالینی ابن سینا می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Avicenna Journal of Clinical Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb