دوره 25، شماره 2 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ تابستان 1397 )                   جلد 25 شماره 2 صفحات 104-99 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bahrami Moghadam M, Hajilooi M, Fallah M, Maghsood A H, Matini M. Seroprevalence of Hydatidosis in Outpatients Attending Health Centers in Hamadan City, 2017. Avicenna J Clin Med 2018; 25 (2) :99-104
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1752-fa.html
بهرامی مقدم مریم، حاجیلویی مهرداد، فلاح محمد، مقصود امیرحسین، متینی محمد. شیوع سرمی هیداتیدوز در مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی- درمانی شهر همدان در سال 1396. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1397; 25 (2) :99-104

URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1752-fa.html


1- دانشگاه علوم پزشکی همدان
2- استادیار، گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، matini@umsha.ac.ir
چکیده:   (4420 مشاهده)
سابقه و هدف: هیداتیدوز یکی از مهم‌ترین عفونت‌های کرمی مشترک انسان و حیوان است که در مناطق اندمیک یک معضل بهداشتی- اقتصادی می‌باشد. در این ارتباط، هدف از مطالعه حاضر برآورد میزان خطر آلودگی به هیداتیدوز و مواجهه با انگل در شهر همدان است.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در ارتباط با 1000 نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی- ‌درمانی همدان در سال 1396 صورت گرفت. پس ‌از نمونه‌برداری و ثبت اطلاعات جمعیت‌شناختی، نمونه‌ها از ‌نظر وجود آنتی‌بادی IgG (Immunoglobulin G) ضد ‌اکینوکوکوس با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه‌‌ و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌ دقیق Fisher انجام شد.
یافته‌ها: از مجموع شرکت‌کنندگان در این مطالعه، چهار نفر (4/0 درصد) دارای آنتی‌بادی ضد اکینوکوکوس بودند که از این تعداد دو نفر زن و دو نفر مرد بودند. همچنین از افراد سرم مثبت دو نفر در روستا و دو نفر در شهر سکونت داشتند. لازم به ذکر است که 1/99 درصد از شرکت‌کنندگان در مطالعه از بیماری کیست هیداتید آگاهی نداشتند. از سوی دیگر، سه نفر از افراد سرم مثبت در میان گروه‌هایی بودند که سابقه تماس با سگ داشتند (3/29 درصد) و سبزیجات خام مصرفی خود را فقط با آب شستشو می‌دادند (2/36 درصد).
نتیجه‌گیری: شیوع سرمی هیداتیدوز در افراد تحت مطالعه در این منطقه از شیوع کمتری نسبت به سایر مناطق کشور برخوردار است؛ اما با ‌توجه به بومی‌بودن این عفونت در منطقه و اهمیت بهداشتی و ‌اقتصادی آن، اجرای برنامه‌های کنترل و پیشگیری از عفونت می‌تواند کمک شایانی به کنترل و کاهش آلودگی به این عفونت در کشور نماید.
متن کامل [PDF 211 kb]   (1606 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر تخصص هاي باليني

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پزشکی بالینی ابن سینا می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Avicenna Journal of Clinical Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb