مقدمه و هدف: فعالیت بدنی با ترکیب بدن ارتباط معکوس دارد اما مفهوم این ارتباط با استفاده از پرسشنامه به سختی قابل کمی شدن است. گام شمار یک فرصت مناسب برای مشخص کردن این ارتباط ایجاد کرده است. هدف این مطالعه تعیین ارتباط فعالیت بدنی اندازه گیری شده بوسیله گام شمار (بر حسب گام روزانه) با عوامل آنتروپومتریکی خطرزای قلبی عروقی مردان میانسال همدانی بود.

روش کار: شاخص های ترکیب بدن، هزینه انرژی روزانه و مصرف اکسیژن استراحت در 101 مرد سالم (40 تا 65 سال) اندازه گیری شدند. حجم فعالیت بدنی افراد بوسیله گام شمار الکترونیک (Hj-113 Omron) در طول روز به مدت 2 هفته متوالی اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمونهای آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: همبستگی معکوس و معناداری بین میانگین گام روزانه با متغیرهای وزن (r= - 0.574)، درصدچربی بدن (r= - 0.484)، BMI (r= - 0.721)، WC(r=-0.584)، HC(369/0-r=)، چربی احشایی(r= - 0.559) و WHR(r= - 0.568) مشاهد شد (0.000=P). تفاوت معنی داری در اجزای ترکیب بدن، هزینه انرژی روزانه و مصرف اکسیژن استراحت افراد بر حسب شاخص حجم فعالیت (≥10،000 و <10،000 گام روزانه) مشاهده شد (0.005>P). به بیان دیگر اندازه های بزرگتر ریسک فاکتورهای آنتروپومتریکی با حجم فعالیت بدنی کمتر آنان همراه بود.

نتیجه نهائی: سطوح ریسک فاکتورهای آنتروپومتریک بیماری های قلبی عروقی مردان فعال با گام های روزانه بیشتر به مراتب پایین تر از همتایان غیر فعال می باشد. این نکته از جنبه بالینی بویژه در نیمرخ پارامتر های ترکیب بدن مانند WHR ، چربی احشایی، و شاخص جرم بدن قابل توجه است.