دوره 26، شماره 4 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ زمستان 1398 )
جلد 26 شماره 4 صفحات 198-193 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Golmohammadi H, Saremi H, Moradi A, Pakmehr S, Esnaashari M. Comparison of Ultrasound Findings of Carpal Tunnel Syndrome before and after Corticosteroid Injection. Avicenna J Clin Med 2020; 26 (4) :193-198
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1985-fa.html
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1985-fa.html
گل‌محمدی حمید، صارمی حسین، مرادی عباس، پاک‌مهر شادی، اثنی‌عشری مسعود. مقایسه یافته‌های سونوگرافی سندرم تونل کارپ، قبل و بعد از تزریق کورتیکوستروئید. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1398; 26 (4) :193-198
1- ، masoudesnaashari@yahoo.com
چکیده: (4589 مشاهده)
سابقه و هدف: ﺳﻨﺪرم ﺗﻮﻧﻞ ﮐﺎرپ ﺷﺎیﻊﺗﺮیﻦ ﻧﻮروﭘﺎﺗﯽ ﻣﺤﯿﻄﯽ به دلیل به دام افتادن ﻋﺼﺐ اﺳـﺖ. ﺗﺸﺨﻴﺺ این سندرم ﺑﺮاﺳﺎس ﻋﻼﺋﻢ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ و تأیید آن با استفاده از مطالعات الکترودیاگنوستیک صورت می‌گیرد. اولتراسونوگرافی یک روش بی‌خطر، در دسترس برای پیگیری بیماران و ارزشمند می‌باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی یافته‌های سونوگرافیک قبل و بعد از تزریق کورتیکوستروئید انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه مداخله‌ای حاضر، 45 بیمار با علائم سندرم تونل کارپ و مطالعات الکترودیاگنوستیک مثبت که حاکی از درجه متوسط بیماری بود، در طول سال 1396 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده و به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. سونوگرافی مچ دست انجام شد و پس از تزریق کورتیکوستروئید و گذشت دو ماه مجدداً مورد سونوگرافی قرار گرفتند. شاخص‌های سونوگرافی قبل و بعد از تزریق مقایسه گردید.
یافته‌ها: 80 درصد از بیماران زن و 20 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 47.9±11.6 سال با دامنه 22 تا 72 سال بود. 20 درصد از افراد چپ دست بودند. دست درگیر بیشتر افراد شرکت‌کننده (70 درصد) راست بود. براساس نتایج ضخامت عصب مدین (P=0.95)، ضخامت رتیناکولوم (001/0P=) و سطح مقطع عصب (001/0P=) در پایان مطالعه کاهش یافت. با استفاده از مقیاس DASH نشان داده شد که علائم بالینی بیماران کاهش معناداری (001/0P=) در پایان مطالعه داشته است.
نتیجه‌گیری: کورتیکوستروئید در بیماران مبتلا به این سندرم با شدت متوسط موجب بهبود علائم بالینی می‌شود که این بهبودی با کاهش ضخامت عصب مدین، فلکسور رتیناکولوم و سطح مقطع عصب همراه است.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه مداخله‌ای حاضر، 45 بیمار با علائم سندرم تونل کارپ و مطالعات الکترودیاگنوستیک مثبت که حاکی از درجه متوسط بیماری بود، در طول سال 1396 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده و به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. سونوگرافی مچ دست انجام شد و پس از تزریق کورتیکوستروئید و گذشت دو ماه مجدداً مورد سونوگرافی قرار گرفتند. شاخص‌های سونوگرافی قبل و بعد از تزریق مقایسه گردید.
یافته‌ها: 80 درصد از بیماران زن و 20 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 47.9±11.6 سال با دامنه 22 تا 72 سال بود. 20 درصد از افراد چپ دست بودند. دست درگیر بیشتر افراد شرکت‌کننده (70 درصد) راست بود. براساس نتایج ضخامت عصب مدین (P=0.95)، ضخامت رتیناکولوم (001/0P=) و سطح مقطع عصب (001/0P=) در پایان مطالعه کاهش یافت. با استفاده از مقیاس DASH نشان داده شد که علائم بالینی بیماران کاهش معناداری (001/0P=) در پایان مطالعه داشته است.
نتیجه‌گیری: کورتیکوستروئید در بیماران مبتلا به این سندرم با شدت متوسط موجب بهبود علائم بالینی می‌شود که این بهبودی با کاهش ضخامت عصب مدین، فلکسور رتیناکولوم و سطح مقطع عصب همراه است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدان
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380924
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل مجله: s_journal@umsha.ac.ir
ایمیل ناشر: journals@umsha.ac.ir
