مواد و روش‌‌ها: در مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دوسوکور حاضر، ۴۰ بیمار نیازمند جراحی خارج‌سازی مولر‌سوم‌های نهفته مشابه به‌صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره (گروه کنترل بدون لیزر و گروه با تابش لیزر) جای گرفتند. بلافاصله پس از جراحی، با استفاده از یک دستگاه لیزر با طول موج ۹۸۰ نانومتر با تابش پیوسته و توان خروجی ۲۰۰ میلی‌وات، ۱۲ ژول بر سانتی‌متر مربع انرژی در مدت ۶۰ ثانیه بر ناحیه‌ای با وسعت 1 سانتی‌متر مربع بر بافت تابانیده شد. تابش‌ها در سه ناحیه انجام شدند؛ دو نقطه در سمت باکال و لینگوال ناحیه جراحی از داخل دهان و یک نقطه در محل اتصال عضله ماستر به فک پایین. اندازه تورم و تریسموس با اندازه‌گیری ابعاد صورت و میزان باز‌شدن دهان در دومین و هفتمین روز پس از جراحی بررسی گردید. 

یافته‌ها: در گروه لیزر در روز دوم پس از جراحی میزان تریسموس معادل ۶±۲۸ و میزان تورم صورت برابر با 8/12±8/217 بود و از نظر آماری تفاوت معنا‌داری بین گروه لیزر و کنترل مشاهده نشد (05/0<P). این میزان در روز هفتم به‌ترتیب معادل 97/6±85/39 و 45/13±2/209 ارزیابی شد و اگر‌چه بهبود در گروه تحت تابش مشاهده گردید؛ اما تفاوت آماری معنا‌داری در این اندازه‌ها با گروه کنترل به‌دست نیامد (05/0<P).

نتیجه‌گیری: بر‌اساس نتایج می‌توان گفت که تابش لیزر براساس پروتکل مورد استفاده در این مطالعه، اثر مثبت و معنا‌داری بر عوارض پس از جراحی دندان عقل ندارد.