مقدمه و هدف: افسردگی از شایع ترین اختلالات روانی در میان دانشجویان می باشد که در این بین مدارک و شواهد موجود دال بر وجود سطح بالایی از افسردگی در بین دانشجویان رشته های پزشکی است. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین خودکارآمدی عمومی، میزان حمایت اجتماعی درک شده و افسردگی در بین دانشجویان می باشد.

روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که بر روی 235 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت طبقه بندی با انتساب متناسب انجام گرفته و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد (تست افسردگی بک، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه حمایت اجتماعی درک شده) استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS-13 و توسط آزمون های آماری مناسب تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: در کل 37 درصد از دانشجویان درجات مختلفی از افسردگی را نشان دادند. بین خودکارآمدی و افسردگی (P=0.000 r= -0.581 )، حمایت اجتماعی و افسردگی (P=0.000 r= -0.617) رابطه آماری معنی دار معکوسی مشاهده شد. بین محل سکونت و افسردگی رابطه معنی داری دیده شد(   t=6.69 df=233 p=0.000) به طوریکه افسردگی در دانشجویان ساکن خوابگاه بیشتر بوده است.

نتیجه نهایی: به نظر می رسد که توجه به نقش حمایت اجتماعی در کاهش افسردگی بتواند نتایج سودمندی را به دنبال داشته باشد. همچنین با آموزش خودکارآمدی به دانشجویان می توان وضعیت سلامت روان آنان را بهبود بخشید.