مقدمه و هدف: یکی از مهمترین مشکلات جامعه امروزی کاهش فعالیت بدنی در بین افراد می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فاکتورهای مرتبط با پرداختن به فعالیت بدنی منظم در بین دانشجویان با بهره گیری از مدل بزنف می باشد.

روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد که بر روی 400 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شده است. نمونه گیری به صورت طبقه بندی با انتساب متناسب از بین دانشکده های مختلف انجام گردید. داده ها با پرسشنامه ای در سه بخش، مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، سازه های مدل بزنف و پرسشنامه استاندارد فعالیت بدنی گردآوری شده است. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری -13 SPSS و با بهره گیری از آزمون های آماری مجذور کای، t مستقل و آنالیز رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: 271 نفر (67.8 درصد) فعالیت بدنی سبک، 124 نفر (31 درصد) فعالیت بدنی متوسط و 5 نفر (1.2 درصد) فعالیت بدنی شدید داشتند. بین محل سکونت با انجام فعالیت بدنی رابطه آماری معنی داری دیده شد (Χ²=6.739, df=2, P=0.034) دانشجویان ساکن خوابگاه نسبت به دانشجویان غیر خوابگاهی فعالیت بدنی بیشتری داشتند. از بین متغیرهای مدل بزنف، قصد رفتاری (P=0.000 & QR=1.215) و فاکتورهای قادر کننده (P=0.000 & QR=1.119) به عنوان مهمترین عوامل پیش بینی کننده انجام فعالیت بدنی مشخص شدند.

نتیجه نهایی: از آنجا که درصد بالایی از دانشجویان مورد مطالعه میزان فعالیت بدنی مناسب نداشتند و با توجه به اینکه فاکتورهای قادر کننده از عوامل پیش بینی کننده پرداختن به فعالیت بدنی بوده است به نظر می رسد که تدارک امکانات و تسهیلات مناسب ورزشی برای دانشجویان می تواند به ارتقای فعالیت بدنی در بین آنان منجر شود.