مقدمه و هدف: عفونت زخم در محل برش روی استرنوم در 0.4 تا 5 درصد افرادی که به علت انسداد عروق کرونر یا ضایعات دریچه ای تحت استرناتومی میانی قرار می گیرند ایجاد می شود. عارضه عفونت زخم و گسستگی آن یعنی استئومیلیت و مدیاستینیت ، مورتالیته 40-20 درصد دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان عفونت زخم این ناحیه بعد از عمل جراحی قلب باز انجام گرفت.

روش کار: در این مطالعه 388 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر قلب یا تعویض و ترمیم دریچه ای قرار گرفته بودند از نظر میزان عفونت زخم بررسی شدند. این مطالعه در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) تهران بصورت توصیفی ـ مقطعی در بیمارانی انجام شد که حداقل به مدت 7 ماه از نظر جنس و سن، بیماریهای سیستمیک ، مدت زمان کلامپ کردن آئورت ، زمان بای پس قلبی ریوی ، برون ده قلبی (Out Put) قبل از عمل و مصرف دخانیات تحت پیگیری قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده پس از درج در پرسشنامه توسط نرم افزار آماری و با استفاده از آزمونهای آماری t-test و c2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج: نتایج نشان داد که رابطه معنی دار آماری بین عفونت زخم استرنوم و عوامل مختلف از قبیل: چاقی ، دیابت ، اختلال کلیوی ، فشار خون ، زمان کلامپ شدن آئورت ، زمان بای پس قلبی ریوی ، کشیدن سیگار و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) وجود ندارد (P>0.05). در نهایت مشخص شد که فقط 3 نفر (0.74 درصد) از بیمارانی دچار عفونت زخم استرنوم شدند که میزان برون ده قلبی آنان قبل از عمل پائین بود و این رابطه از نظر آماری معنی دار گشت (P=0.042).

نتیجه‌نهایی: برون ده قلبی پائین قبل از عمل ، مهمترین عامل در ایجاد عفونت استرنوم بعد از عمل جراحی است.