مقدمه و هدف: یکی از علل مرگ و میر در جهان سرطان معده است و مهمترین علت مرگ و میر بالای آن تشخیص این بیماری در مراحل پیشرفته آن است. درمان اصلی سرطان معده در مراحل اولیه جراحی است و در صورت نیاز رادیوتراپی و شیمی‌درمانی به‌صورت تکمیلی انجام می‌شود. پس از جراحی، عوامل مختلفی می‌تواند بر بقای این بیماران موثر باشد که هدف این مطالعه تعیین این عوامل است.

روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی اطلاعات 262 بیمار مبتلا به سرطان معده که از تاریخ 1382/1/1 تا 1386/12/29 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه کرده و جراحی شده‎ بودند ، مورد بررسی قرار گرفت. مرحله بیماری قبل از جراحی بر اساس سی تی اسکن و اندوسونوگرافی و بعد از جراحی بر اساس گزارشات پاتولوژی شناسایی شد. پیگیری بقای بیماران از طریق مراجعات دوره‌ای و تماس تلفنی با خانواده‌های آن‌ها انجام شد. زمان بقا از زمان تشخیص تا مرگ یا پایان مطالعه و بر حسب ماه محاسبه شد. در این مطالعه اثر جنس، سن تشخیص، محل درگیری، نوع درمان، ، وجود عود موضعی و دوردست بر طول عمر بیماران ارزیابی شد. برای برآورد بقا از روش کاپلان مایر و در بررسی عوامل موثر بر بقا از آزمون لگ- رتبه و مدل مخاطرات متناسب کاکس استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 تحلیل شدند.

نتایج: از 262 بیمار ، 75.5 درصد مرد بودند. 34.4 درصد بیماران تا پایان مطالعه فوت شدند. میانگین زمان پیگیری در این مطالعه برابر 17.4±19.3 ماه بود. میانگین سن در زمان تشخیص 11.5±58 سال و میانگین و میانه­ی بقای این بیماران به ترتیب 49 و 27 ماه بود. میزان بقای یک‌ساله، سه‌ساله و پنج‌ساله­ به ترتیب 0.85، 0.41 و 0.3 بود. بر اساس نتایج برازش چندمتغیره، تاثیر متغیرهای جنس، مرحله پاتولوژیک، سن تشخیص بیماری و کاهش وزن بر بقا معنی‌دار شدند.

نتیجه‌نهایی: تشخیص سرطان در مراحل اولیه بیماری باعث درمان به‌موقع می‌شود. این امر سبب می‌شود که تاثیر عوامل حاصل از تشخیص دیررس کاهش یافته و بقای بیماران افزایش یابد.