مقدمه و هدف: امروزه ارزیابی سلامت روانی دانش آموزان یکی از محورهای مهم بهداشت روانی جامعه است. دلایل بسیاری وجود دارد که سازماندهی خدمات روانی در مدارس، راهبرد اساسی برای ارتقای سلامت روان دانش آموزان و در نهایت کل جامعه است. از آنجایی که نوجوانی یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی است و دانش آموزان با فشارزاهای دوره نوجوانی مواجه هستند احتمال می رود که مستعد مشکلات عاطفی باشند لذا مطالعه ای به منظور تعیین سلامت روانی دانش آموزان دختر دبیرستانی مدارس شهر همدان در سال تحصیلی 1388-1387 صورت گرفت.

روش کار: دراین مطالعه توصیفی- مقطعی 600 نفر از دانش آموزان دختر سال های اول ، دوم و سوم دبیرستانهای شهر همدان به روش خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسش نامه ی GHQ-28 بود. نقطه ی برش در مقیاس کلی، برای تشخیص افراد بیمار 23 و بالاتر و برای تشخیص افراد بیماردر هر یک از مقیاس های فرعی 7 منظور شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و توسط آزمونهای آماری ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: نتایج نشان داد 60.2 درصداز واحدهای مورد پژوهش از مقیاس کلی نمره 23 و بالاتر، 36.7 درصد از مقیاس فرعی خود بیمارانگاری، 46.5 درصد در مقیاس فرعی اضطراب، 49.5 درصد از مقیاس اختلال در عملکرد اجتماعی و 45.8 درصد از مقیاس افسردگی، نمره 7 و بالاتر را کسب نموده اند. نتایج دلالت داشت که رشته تحصیلی، پایه تحصیلی و سن واحدهای مورد پژوهش با میانگین نمره سلامت روانی ارتباط معنی داری داشته است (P<0.05) .

نتیجه نهایی: با توجه به نتایج بدست آمده، سلامت روانی اکثریت واحدهای مورد پژوهش در خطر است که به ترتیب مستعد اختلال در عملکرد اجتماعی، اضطراب، افسردگی و خود بیمارانگاری می باشند، پس توجه ویژه مسئولین به این گروه ضروری است.