مقدمه و هدف: وزوزگوش یکی ازشکایات شایع اتولوژیک است.این مطالعه بمنظور تعیین و مقایسه تاثیرسمعک های پشت گوشی دیجیتال با آنالوگ در درمان وزوز گوش بیماران مراجعه کننده به مراکز گوش وحلق وبینی شهرهمدان طراحی واجرا گردید.

روش کار: در این مطالعه کارآزمائی بالینی 27 بیمار با شکایت وزوز و کم شـنوایی (بیماری دیگری نداشتند) درسالهای 85 و86 مورد مطالعه قرارگرفتند. بیماران بعدازمعاینه جهت بررسی شنوایی وتعیین نقشه وزوزگوش به کمک آزمونهای PTA، SRT,SDSوTinnitus matching ارزیابی شدند. افرادیکه کم شـنوایی دوطرفه بیشتر از 40 دسی بل با SDS بیشـتر از 60% داشتندبرای دودوره سه ماهه ابتدا سمعک آنالوگ و سپس سمعک دیجیتال راتجربه نمودند. بیماران در پایان هردوره مجددا" بررسی و توسط پرسشنامه میزان رضایتمندی و تأثیری که استفاده از پروتز در بهبود مشکل آنها داشت سنجیده شدند.

نتایج: نتایج نشان داد که از کل بیماران 27 نفر زن و 10 نفر مرد بودند. میانگین درک گفتار در بیماران مورد مطالعه 77.5% ، کم شنوایی 60 دسی بل و سن 47 سال بود. بیشترین توزیع فراوانی کم شنوایی (35%) متعلق به افرادی بود که کم شنوایی متوسط- شدید داشتند و ادیوگرام های با شیب نزولی(63%) شایع ترین الگوی کم شنوایی بود. وزوزگوش در 55.6% با استفاده از سمعک دیجیتال و در 33.3% با استفاده از سمعک آنالوگ (p=0.02) بهبود یافت. میزان رضایت ازســمعک دیجیتال (70.4%) بیشـتر از سمعک آنالوگ (33.3%) بود (p<0.001). همچنین میزان بهبودی شدت وزوز (p=0.03)و درصد درک گفتار برحسب نوع سمعک تفاوتی نداشت (p<0.001) .

نتیجه نهایی: سمعک های دیجیتال علاوه برایجاد درک گفتاری بهتر وسیله ای مناسب برای کاهش وزوز گوش دربیماران مبتلا می باشند.