مقدمه و هدف: کم تحرکی زنان آنان را در معرض خطر مشکلاتی مانند چاقی، دیابت و افسردگی و در راس آنها بیماری های قلبی و عروقی قرار می دهد. دراین میان،کارمندان با توجه به نوع کار آنان، از حداقل فعالیت جسمانی برخوردارند. هدف از این مطالعه تعیین وارزیابی عوامل روانشناختی موثردرفعالیت جسمانی زنان کارمند، براساس تئوری فرانظری و رفتار برنامه ریزی شده میباشد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 95 نفر از کارکنان زن دانشگاه تهران از طریق فراخوان انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه با روایی و پایایی قابل قبول، شامل سه بخش اطلاعات جمعیتی، سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده و تئوری فرانظری استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نسخه 21 نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام انجام شد.

نتایج: دراین مطالعه به طورکلی 72% از افراد، غیرفعال و تنها 28% از آنان دارای فعالیت جسمانی منظم بودند. قصد رفتاری با نگرش (P=0.02)، کنترل رفتاری درک شده (P=0.000)،خودکارآمدی (P=0.000) و مرحله تغییر (P=0.000) رابطه مثبت و معناداری داشت ولی با نرم های انتزاعی (P=0.605) ارتباطی نداشت.

نتیجه نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سازه هایی مانند خود کارآمدی و کنترل رفتاری درک شده در قصد رفتاری و رفتار فعالیت جسمانی کارکنان زن می تواند تاثیرگذار باشد. بنابر این، در برنامه ریزیهای آموزشی برای این قشر از جامعه، این عوامل باید مورد توجه جدی قرار گیرند و مسئولین امر، به منظور شرکت هرچه بیشتر کارکنان در فعالیتهای ورزشی، نسبت به رفع موانع موجود و ارائه تسهیلات لازم در سطح جامعه اقدام نمایند.