اریترودرمی ترمی است که برای هر بیماری التهابی که بیش از 90% سطح پوست را درگیر کند بکار می رود و با اریتم ، پوسته ریزی و خارش مشخص می شود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی، علل، جنبه های بالینی  و آزمایشگاهی بیماران مبتلا به اریترودرمی بستری در بخش پوست بیمارستان سینای همدان طی سالهای 76-1373 می باشد .

    روش کار بصورت تهیه چک لیست و استخراج اطلاعات از پرونده بیماران و سپس تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار EPI6 بود.

    از بین 1107 بیمار بستری شده ، 48  مورد بستری(3/4%) بعلت اریترودرمی بود. بیشتر بیماران بالای سن 40 سال و نسبت مرد به زن 4/1 به 1 بود. شایعترین علت زمینه ای اریترودرمی  درماتوزهای قبلی (3/56%) بودند. در این گروه شایعترین علت اگزما (1/27%) و در درجه بعد پسوریازیس (10%) بود. سایر علل زمینه ای اریترودرمی به ترتیب شیوع واکنشهای داروئی (25%) ، بیماریهای لنفورتیکولر (4/10%) و ایدیوپاتیک (3/8%) بودند. شایعترین علل دارویی داروهای آنتی اپی لپتیک بودند. در بین یافته های آزمایشگاهی ائوزینوفیلی در بیش از نیمی از موارد (1/57%) در بیماران اگزمایی گزارش شد. شایعترین تشخیص پاتولوژی درماتیت مزمن بود. یافته های کلینیکی همراه با یک یا چند بیوپسی در 6/69% بیماران تشخیصی یا مطرح کننده بیماری زمینه ای بود. عود در 4/32% موارد دیده شد که شایعترین علت عود پسوریازیس بود.

    نتیجه نهائی اینکه فراوانی و عود اریترودرمی در جامعه مورد مطالعه نسبت به سایر مطالعات انجام شده در سایر کشورها بیشتر بود.