بررسی 300 مورد فیبرو برونکوسکوپی ریه در یک تجربه 2 ساله نشان داد که مهمترین اندیکاسیون آن در بیش از 87% موارد برای تشخیص برونکوژنیک کارسینومای ریه بوده که از این 261 بیمار نهایتا" در 210  بیمار (85%) تغییرات غیر طبیعی و در 183 بیمار (70%) نتیجه بیوپسی برونش بدخیمی را تأیید کرده است. شایعترین نمای رادیولوژیک که منجر به کشف نمای غیر طبیعی برونکوسکوپیک به نفع برونکوژنیک کارسینوما شد کلاپس آتلکتازی و وجود اوپاسیته مرکزی و بدنبال آن گرفتاری RUL بود و از 26 اوپاسیته کناری تنها در 2 مورد یافته غیر طبیعی برونکوسکوپیک کشف شد. نتیجه مثبت  بیوپسی در گرفتاری لوب تحتانی و میانی بیشتر از لوب فوقانی بوده که شاید بعلت اشکال تکنیکی در بکار بردن فورسپس بیوپسی باشد. بالاترین میزان بیوپسی مثبت ضایعات مرکزی و برونشهای اصلی به میزان 82% بوده است. عوارض این تکنیک بسیار ناچیز بوده و با توجه به  کارآیی آن در بیماران سرپایی با بی حسی موضعی و حداقل آمادگی و توان مطالعه درخت برونشیال تا حد شاخه های سگمنتال برونش ها برتریت واضحی را نسبت به برونکوسکوپ سخت (Rigid) نشان می دهد که تنها می توان به مطالعه برونش های اصلی و حداکثر مدخل برونش های میانی و تحتانی ریه راست و دو شاخه شدن  برونش اصلی چپ پرداخت.