هدف: تعیین وضعیت عفونتهای قارچی سطحی جلدی در مراجعین به درمانگاه پوست بیمارستان سینا همدان از سال 1370 لغایت 1373.

جامعه: بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست که برای تائید تشخیص ، به آزمایشگاه ارجاع می شدند. روش تحقیق: گذشته نگر ، توصیفی ( با بهره گیری از دفاتر آزمایشگاه)

یافته ها: از 15498 نفر که به درمانگاه پوست مراجعه داشتند 1562 (10%) مشکوک به ابتلا به عفونتهای قارچی بودند که آزمایشگاه تنها 559 نفر از این تعداد را بیمار تشخیص داد . در این بیماران فراوانی درماتوفیتوزیس 4/91% بود.

         معمولترین شکل بالینی درماتوفیتوز ، کچلی سر (4/62%) ، کچلی بدن(9/19%) و شایعترین عوامل درماتوفیتوز ، ترایکوفیتون وروکوزوم با (4/29%) ، ت.شوئن – لاینی با (8/16%) و م.کانیس با (2/11%) بود. معمولترین عوامل اکتوتریکس و فاووس به ترتیب ت. شوئن لاینی بود. (2/51%) از مبتلایان به کچلی سر را گروه سنی 9-5 سال تشکیل داد. کاندیدیازیس جلدی (2/4%) بود که اکثرا" بفرم اونیکومیکوز و در جنس مونث 5/56% تشخیص داده شد.

نتیجه نهائی: اولا" شایعترین عفونت قارچی سطحی جلدی ، درماتوزفیتوز بود که اکثرا" بصورت کچلی سر دیده شد ، ثانیا" عوامل اصلی اکتوتریکس و فاووس به ترتیب ت. وروکوزوم و ت. شوئن لاینی بود. ثالثا" روستانشینان اکثر مبتلایان به عفونت های قارچی سطحی جلدی را تشکیل می دادند.