دوره 29، شماره 3 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سیناـ پاییز 1401 )
جلد 29 شماره 3 صفحات 168-161 |
برگشت به فهرست نسخه ها
عرفان رجبی* 
1، سهراب کولیوند2 ، آذر پیردهقان3
1، سهراب کولیوند2 ، آذر پیردهقان3
1- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، erfanrajabi542@gmil.com
2- گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (348 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از عوارضی که می‌تواند باعث مرگ‌و‌میر و ناتوانی‌های قابل‌ملاحظه‌ای در بیماران مبتلا به سرطان شود، وقایع ترومبوآمبولیک است. ازآنجاکه سرطان‌های ناشی از دستگاه گوارش از شایع‌ترین سرطان‌ها در سراسر جهان و ایران است و اطلاعات کمی در مورد وقایع ترومبوآمبولیک همراه با سرطان‌های گوارشی در ایران وجود دارد، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی وقایع ترومبوآمبولیک بدون علامت و علامت‌دار در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش بیمارستان شهید بهشتی و کلینیک امام خمینی همدان طی سال‌های 1396-1400 مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: 630 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفتند که در مجموع 59 مورد (9/4 درصد) ترومبوآمبولی ثبت گردید. بیشترین ترومبوزها در بیماران مبتلا به سرطان معده رخ‌داده است (P>0.05). فراوانی نسبی ترومبوز در بیمارانی که آنتی‌کواگولان مصرف می‌کردند7/6 درصد و در بیمارانی که آنتی‌کواگولان مصرف نمی‌کردند 13/2 درصد بود (P<0.05).
نتیجه‌گیری: وقوع ترومبوز در بیماران سرطانی ایران نسبت به جوامع غربی کمتر می‌باشد و همچنین ارتباطی با محل سرطان، سن و جنسیت ندارد. در صورت مصرف آنتی‌کواگولان، ریسک بروز ترومبوز کاهش می‌یابد. بیشترین وقایع ترومبوآمبولیک طی ۶ ماهه اول پس از تشخیص سرطان و طی ۳ماهه اول پس از شروع کموتراپی رخ می‌دهد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش بیمارستان شهید بهشتی و کلینیک امام خمینی همدان طی سال‌های 1396-1400 مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: 630 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفتند که در مجموع 59 مورد (9/4 درصد) ترومبوآمبولی ثبت گردید. بیشترین ترومبوزها در بیماران مبتلا به سرطان معده رخ‌داده است (P>0.05). فراوانی نسبی ترومبوز در بیمارانی که آنتی‌کواگولان مصرف می‌کردند7/6 درصد و در بیمارانی که آنتی‌کواگولان مصرف نمی‌کردند 13/2 درصد بود (P<0.05).
نتیجه‌گیری: وقوع ترومبوز در بیماران سرطانی ایران نسبت به جوامع غربی کمتر می‌باشد و همچنین ارتباطی با محل سرطان، سن و جنسیت ندارد. در صورت مصرف آنتی‌کواگولان، ریسک بروز ترومبوز کاهش می‌یابد. بیشترین وقایع ترومبوآمبولیک طی ۶ ماهه اول پس از تشخیص سرطان و طی ۳ماهه اول پس از شروع کموتراپی رخ می‌دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هماتولوژي و انكولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |